آنچه والدین باید از این روند رو به افزایش بدانند
در طول همه‌گیری کرونا، تعداد بیشتری از کودکان و نوجوانان با مشکلات روانی به اورژانس مراجعه کرده‌اند، و افزایش قابل‌توجهی در اختلالات خوردن، به‌ویژه در میان دختران نوجوان وجود داشته‌است. اختلالات خوردن شامل طیف گسترده‌ای از عادات ناسالم در مورد غذا و نگرانی در مورد وزن است.
متأسفانه اختلالات خوردن شایع است. در واقع از هر هفت مرد، یک نفر و از هر پنج زن، یک نفر تا سن 40 سالگی اختلال خوردن را تجربه می‌کنند و در 95 درصد از این موارد، این اختلال در سن 25 سالگی شروع می‌شود. انواع بسیاری از اختلالات خوردن ممکن است بر کودکان و نوجوانان تأثیر بگذارند:
- بی‌اشتهایی عصبی یک نمونه اختلال خوردن است که با ترس شدید از افزایش وزن مشخص می‌شود. افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی اغلب زمانی که وزن مناسبی دارند و حتی زمانی که به‌شدت کم‌وزن هستند، خود را دارای اضافه‌وزن می‌بینند. دو شکل از بی‌اشتهایی عصبی وجود دارد: شکل محدودکنندهٔ آن زمانی است که افراد برای کنترل وزن خود، نوع غذا و مقدار مصرف خود را بسیار محدود می‌کنند. در نوع پرخوری-پاکسازی، افراد آنچه می‌خورند و مقدار آن را محدود می‌کنند، اما پرخوری و پاکسازی هم دارند، به این معنی که یک‌باره مقدار زیادی غذا می‌خورند و سعی می‌کنند از طریق استفراغ، مسهل‌ها، دیورتیک‌ها و یا انجام ورزش بیش‌ازحد از شر کالری اضافی خلاص شوند.
- پرخوری عصبی شامل پرخوری و پاکسازی می‌شود، اما بدون محدودیت در نوع غذا و مقدار آن.
- اختلال پرخوری زمانی است که افراد پرخوری می‌کنند اما آن را پاکسازی یا محدود نمی‌کنند. این در واقع شایع‌ترین اختلال خوردن در ایالات متحده آمریکا است.
- اختلال اجتناب یا محدودیت غذا بیشتر در دوران کودکی دیده می‌شود. فرد مقدار یا نوع غذایی را که می‌خورد محدود می‌کند، اما نه به این دلیل که نگران وزن خود است. برای نمونه، فردی که به بیماری التهابی روده مبتلا است، ممکن است غذا خوردن را با درد و ناراحتی مرتبط بداند و بنابراین از خوردن غذا پرهیز کند. کودکانی که مشکلات حسی دارند ممکن است بو، بافت یا طعم برخی غذاها را عمیقاً ناخوشایند بدانند و بنابراین از خوردن آن‌ها خودداری کنند. این چیزی فراتر از «بدغذا بودن» است و می‌تواند منجر به سوءتغذیه شود.
سوءبرداشت در مورد اختلالات خوردن
زمانی که بیشتر مردم به اختلالات خوردن فکر می‌کنند، فردی را در ذهن خود مجسم می‌کنند که بیش‌ازحد لاغر است. با این حال، فردی ممکن است دچار اختلالات غذایی باشد و وزن طبیعی نیز داشته باشد و یا حتی اضافه‌وزن داشته باشد. مهم‌ترین چیزی که بسیاری از افراد در مورد اختلالات خوردن متوجه نمی‌شوند این است که این اختلالات یک مسئلهٔ جدی سلامت روان هستند و می‌توانند بسیار خطرناک باشند. این اختلالات ممکن است بر بسیاری از قسمت‌های بدن تأثیر بگذارند و به آن‌ها آسیب برسانند و حتی شاید کشنده باشند. از بین انواع اختلالات خوردن، بی‌اشتهایی عصبی یکی از مواردی است که بیشتر به مرگ منجر می‌شود.
تعجب‌آور نیست که با توجه به مشکلات، انزوا و استرس و گذراندن زمان بیش‌ازحد با تلفن‌های هوشمند و رسانه‌های اجتماعی در طول این همه‌گیری، اختلالات خوردن در کودکان و نوجوانان در حال افزایش بوده‌است. مهم است که والدین به علائم احتمالی مبنی بر ابتلای فرزند یا نوجوانشان به اختلال خوردن توجه کنند، که از این جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تغییر در آنچه می‌خورند، میزان و زمان خوردن آن
- محدود کردن مصرف برخی از مواد غذایی و یا رعایت رژیم غذایی خاصی
- نوسانات غیرعادی وزن
- ابراز نارضایتی از شکل بدن و یا وزن
- ورزش کردن بیش‌از حد معمول
- گذراندن زمان زیاد در حمام
اگر حتی به ذهن شما خطور کرد که فرزندتان ممکن است اختلال خوردن داشته باشد، به یاد داشته باشید که اختلالات خوردن یک انتخاب نیستند. مشکلات سلامت روانی مانند اضطراب و افسردگی نقش مهمی در بروز این اختلال دارند. رنج عاطفی اغلب زمینه‌ساز اختلالات خوردن است. تحقیقات نشان می‌دهد زمانی که کم‌خوری یا پرخوری می‌کنید، این کم‌خوری و یا پرخوری بر فرایندهای مغزی که گرسنگی و مصرف غذا را کنترل می‌کنند، تأثیر می‌گذارد و اختلال خوردن را تقویت می‌کند.
اگر در این مورد نگرانی دارید، با فرزند خود صحبت کنید و با پزشک خود مشورت نمایید. حتی اگر حس شما اشتباه باشد، ممکن است به یک گفت‌وگوی مهم در مورد تغذیهٔ سالم و تنانگاره منجر شود که به جلوگیری از اختلالات تغذیه در آینده کمک می‌کند. و اگر حق با شما باشد، هرچه زودتر فرزندتان کمک و مشورت بگیرد، بهتر است.
منبع:
هنوز دیدگاهی ارسال نشده است.