برنامهٔ تلویزیونی The Biggest Loser (بزرگ‌ترین بازنده)، برنامهٔ تلویزیونی محبوبی بود که از سال 2004 به مدت بیش از ده سال در NBC پخش شد. در این برنامه، شرکت‌کنندگان چاق از طریق چالش‌های فیزیکی شدید با یک‌دیگر رقابت کرده و رژیم غذایی کم‌کالری دریافت می‌کردند تا ببینند چه کسی می‌تواند بیشترین درصد از وزن بدن خود را از دست بدهد.
یافته‌های قبلی از مطالعات شرکت‌کنندگان این برنامهٔ تلویزیونی نشان داد که نه تنها متابولیسم بدن به دنبال کاهشِ وزنِ قابل‌توجه به‌شدت کاهش می‌یابد، بلکه بازیابی وزن ازدست‌رفته نیز متابولیسم را به سطح قبل از کاهش وزن باز نمی‌گرداند. این بدان معنا است که افرادی که مقدار زیادی وزن از دست داده‌اند، برای حفظ این میزان کاهش وزن، باید مواد غذایی بسیار کم‌کالری مصرف کنند. یکی از شرکت‌کنندگان در این برنامه حدود 100 کیلوگرم وزن کم کرد و به وزن حدود 86 کیلوگرم دست یافت، با این حال شش سال بعد، پس از بازیابی حدود 45 کیلوگرم از وزن ازدست‌رفته، مجبور بود برای حفظ وزن خود رژیم غذایی 800 کالری در روز را پیش گیرد.
تحقیقات جدید در مورد فعالیت بدنی و میزان متابولیسم
مطالعه‌ای جدیدتر توسط همین محقق با هدف توضیح و تفسیر یافته‌های برنامهٔ The Biggest Loser با درنظر گرفتن یک مدل حفظ انرژی انجام شده‌است. دکتر کوین هال در آنچه او «مدل محدود مصرف انرژی انسان» می‌نامد، این فرضیه را مطرح می‌کند که ازآنجاکه شرکت‌کنندگان در دوره‌های طولانی و مداومِ فعالیت بدنی شدید شرکت می‌کردند، متابولیسم آن‌ها به‌طور قابل‌توجهی کاهش یافته‌است تا میزان سوخت‌و‌ساز را کاهش دهد و در نتیجه تغییرات در کل مصرف انرژی را به حداقل برساند؛ به عبارت دیگر بدن آن‌ها تغییرات جبرانیِ خودکاری را برای حفظ تعادل انرژی ایجاد کرد.
نکتهٔ جالب توجه این واقعیت است که در پایان برنامهٔ تلویزیونی The Biggest Loser، میزان کاهش متابولیسم با افزایش مجدد وزن شرکت‌کنندگان مرتبط نبود و در واقع شرکت‌کنندگانی که شش سال پس از برنامه بیشترین میزان حفظ کاهش وزن را داشتند، بیشترین میزان سازگاری متابولیسم را داشته‌اند. این مورد نشان می‌دهد سازگاری متابولیک پاسخی به تغییر سبک زندگی است، یعنی افزایش چشمگیر فعالیت بدنی در افرادی که بیشترین میزان حفظ کاهش وزن را داشته‌اند مشاهده شده‌است. خوشبختانه برای افرادی که تلاش می‌کنند کاهش وزن قابل‌توجهی داشته باشند، مکانیسم‌های جبرانی به‌طور کامل با تغییرات سبک زندگی مقابله نمی‌کنند، بنابراین می‌توان تغییر وزن قابل‌توجهی داشت و آن را حفظ کرد.
چه مطلبی در مورد کاهش وزن از مطالعه بر روی شرکت‌کنندگان در برنامهٔ The Biggest Loser می‌توان آموخت؟
در مجموع آنچه ما از این مطالعه که بر روی شرکت‌کنندگان برنامهٔ The Biggest Loser انجام شد آموخته‌ایم، این است که درحالی‌که کاهش کوتاه‌مدت در میزان متابولیسمِ در حالت استراحت به محدودیت شدید کالری در زمان کاهش وزن مربوط می‌شود، سازگاری متابولیکی بزرگ‌تر و متداوم‌تری که بعداً رخ می‌دهد به افزایش میزان قابل‌توجه فعالیت بدنی ارتباط دارد.
نتایج ثبت ملی کنترل وزن (که در سال 1993 برای تعیین ویژگی‌های افراد موفق در کاهش و حفظ وزن انجام شد) مدت‌هاست که نشان داده فعالیت بدنی جزوی کلیدی در حفظ موفق وزنِ کاهش‌یافته است. چیزی که ما هنوز نمی‌دانیم این است که چگونه افزایش مداوم فعالیت بدنی منجر به بهبود حفظ وزن ازدست‌رفته، علی‌رغم کاهشِ جبرانی و طولانی‌مدت در میزان متابولیسم در حالت استراحت می‌شود. دکتر هال معتقد است که این حالت به‌طور بالقوه ممکن است به دلیل تأثیر فعالیت بدنی بر کاهش اشتها باشد.
اما طبق معمول همیشه، مطالعات بیشتری برای روشن شدن کامل رابطهٔ بین ترکیب بدن، فعالیت بدنی، تنظیم انرژی و حفظ وزن مورد نیاز است. در این میان، ما باید به توصیه‌های مستدل برای مصرف متعادل غذاهای سالم، پرهیز از مصرف غذاهای فراوری‌شده و انجام فعالیت‌های بدنی منظم برای حفظ وزن سالم ادامه دهیم.
منبع:
هنوز دیدگاهی ارسال نشده است.