تشخیص

 

پزشک‌‌ راجع به روابط جنسی و سابقه‌ی بیماری‌هایتان سؤالاتی می‌پرسد و شما را معاینه‌ می‌کند. اگر علاوه بر زود انزالی دچار اختلال نعوظ هم باشید، ممکن است برایتان تست‌هایی تجویز نماید؛ مثلاً: آزمایش خون برای بررسی سطح هورمون مردانه (تستسترون).

در بعضی موارد ممکن است به پزشکی که در مسائل روانی مروبوط به اختلال نعوظ تخصص دارد، ارجاع داده شوید.

 

درمان زود انزالی

 

گزینه‌های درمانی رایج برای زود انزالی شامل: تکنیک‌های رفتاری، بی‌حس‌کننده‌های موضعی، داروها و مشاوره می‌شود. در نظر داشته باشید که یافتن درمان مناسب شما ممکن است طول بکشد. احتمالاً مؤثرترین روش درمانی، انجام تکنیک‌های رفتاری به همراه مصرف دارو می‌باشد.

 

تکنیک‌های رفتاری

 

در بعضی موارد، ممکن است پزشک توصیه کند که برای مدتی در روابط جنسی خود از انجام دخول خودداری کنید و به سایر روش‌های معاشقه اکتفا نمایید تا فشار از روی روابط جنسی شما برداشته‌شود.

 

تمرینات کف لگن

 

ضعیف بودن عضلات کف لگن ممکن است باعث شوند که نتوانید انزال خود را به تأخیر بیندازید. با انجام تمرینات عضلات کف لگن (تمرینات Kegel) می‌توانید این عضلات را تقویت کنید.

برای انجام این تمرینات:

• عضلات مذکور را پیدا کنید. برای شناسایی عضلات کف لگن، می‌توانید در حین دفع ادرار، این عمل را متوقف کنید یا اینکه عضلاتی را که از خروج گاز جلوگیری می‌کنند، منقبض نمایید. عضلات درگیر در این دو مورد همان عضلات کف لگن هستند. پس از شناسایی عضلات کف لگن می‌توانید تمرینات را در هر پوزیشنی انجام دهید؛ البته احتمالاً در آغاز، انجام آن‌ها در حالت درازکشیده برایتان راحت‌تر است.
• تمرینات‌ خود را ارتقا دهید. عضلات کف لگن را منقبض کنید، انقباض را به مدت سه ثانیه نگه دارید و سپس به مدت دو ثانیه استراحت کنید. این کار را چند دور انجام دهید. وقتی عضلات کف لگن‌تان قوی‌تر شدند، سعی کنید این تمرینات را در حالت نشسته، ایستاده یا در حین راه رفتن نیز انجام دهید.
• تمرکز خود را حفظ کنید. برای کسب بهترین نتیجه از تمرینات، حین انجام آن‌ها فقط بر انقباض عضلات‌تان تمرکز کنید. مواظب باشید که عضلات شکم، ران و باسن خود را منقبض نکنید. از حبس کردن نفس هم بپرهیزید و در حین تمرینات آزادانه نفس بکشید.
• تمرینات را سه بار در روز انجام دهید. هر روز حداقل سه ستِ 10 تایی از تمرینات را انجام دهید.

 

تکنیک توقف-فشار (pause-squeeze)

 

پزشک‌تان ممکن است تکنیکی به نام توقف-فشار را به شما و همسرتان آموزش دهد. این تکنیک بدین صورت انجام می‌شود:

• رابطه‌ی جنسی خود را مثل همیشه آغاز کنید؛ به تحریک پنیس‌ (آلت مردانه) ادامه دهید تا اینکه تقریباً آماده‌ی انزال شوید.
• از همسرتان بخواهید که انتهای آلت شما (در محل اتصال سر به تنه‌ی پنیس) را فشار دهد و فشار را برای چند ثانیه نگه دارد تا حس انزال در شما از بین برود.
• مجدداً رابطه‌ی جنسی خود را از سر بگیرید و هر وقت لازم شد دوباره فرآیند فوق را تکرار کنید.

با تکنیک توقف-فشار می‌توانید بدون اینکه دچار انزال شوید عمل دخول را انجام دهید. پس از چند دور تکرار این تکنیک، ممکن است به تأخیر انداختن انزال در شما به یک عادت تبدیل شود و نیازی به انجام تکنیک نداشته باشید.

اگر تکنیک توقف-فشار موجب درد یا ناراحتی شما می‌شود، می‌توانید از تکنیکی دیگر به نام توقف-شروع (stop-start) استفاده کنید؛ این تکنیک بدین صورت است که: پیش از انزال، تحریک جنسی را متوقف نمایید، صبر کنید تا برانگیختگی جنسی شما فروکش کند و سپس مجدداً رابطه‌ی جنسی را از سر بگیرید.

 

استفاده از کاندوم

 

استفاده از کاندوم ممکن است حساسیت آلت تناسلی را کاهش دهد و به تأخیر در انزال کمک کند. کاندوم‌های “climax control” را می‌توان بدون نسخه تهیه کرد. بی‌حس‌کننده‌های موجود در این کاندوم‌ها (مثل بنزوکائین یا لیدوکائین) و ضخیم‌تر بودن لاتکس آن‌ها موجب به تأخیر افتادن انزال می‌شوند.

 

داروها

 

بی‌حس‌کننده‌های موضعی

 

گاهی اوقات برای درمان زودانزالی از کرم‌ها و اسپری‌های بی‌حس‌کننده که حاوی موادی مثل: بنزوکائین، لیدوکائین و پریلوکائین هستند، استفاده می‌شود. از این محصولات 10 تا 15 دقیقه قبل از شروع مقاربت استفاده می‌کنند تا حساسیت آلت را کاهش دهند و انزال را به تأخیر بیندازند.

اسپری‌های لیدوکائین را می‌توان بدون نسخه تهیه کرد.

اگرچه بی‌حس‌کننده‌های موضعی مؤثرند و بدن هم می‌تواند آن‌ها را به خوبی تحمل کند، اما عوارض جانبی بالقوه‌ای هم دارند. برای مثال بعضی از مردان گفته‌اند که استفاده از این محصولات باعث شده که موقتاً حساسیت آلت‌شان از بین برود و رضایت جنسی‌شان کاهش یابد. گاهی اوقات این مشکلات در زنان هم ایجاد شده‌است.

 

داروهای خوراکی

 

داروهای زیادی می‌توانند ارگاسم را به تأخیر بیندازند. اگرچه ثابت نشده که هیچ‌کدام از این داروها اختصاصاً برای درمان زودانزالی کاربرد داشته‌باشند ولی بعضی از آن‌ها مثل: داروهای ضدافسردگی، مسکن‌ها و مهارکننده‌های فسفودی‌استراز-5 برای این منظور بکار می‌روند. این داروها بصورت روزانه یا فقط در مواقع لازم مصرف می‌شوند و به تنهایی یا در ترکیب با سایر روش‌های درمانی تجویز می‌گردند.

• داروهای ضدافسردگی. یکی از عوارض جانبی این داروها به تأخیر افتادن ارگاسم است. به همین دلیل از مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs) ، مثل: اسکیتالوپرام، سرترالین، پاروکستین یا فلوکستین برای به تأخیر انداختن انزال استفاده می‌شود.

از میان داروهایی که در ایالات متحده به تأیید رسیده‌اند، به نظر می‌رسد که پاروکستین مؤثرتر باشد. شروع تأثیرگذاری این داروها معمولاً به 5 تا 10 روز زمان نیاز دارد؛ البته تأثیر کامل آن‌ها دو تا سه هفته زمان می‌برد.

اگر مهارکننده‌های بازجذب سروتونین موفق نشوند انزال شما را به تأخیر بیندازند، پزشک‌ ممکن است داروی ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای کلومیپرامین را برایتان تجویز کند. از عوارض جانبی نامطلوب داروهای ضدافسردگی می‌توان به حالت تهوع، تعریق، خواب‌آلودگی و کاهش میل جنسی اشاره کرد.

• مسکن‌ها. ترامادول جزو مسکن‌های رایج است. یکی از عوارض جانبی مصرف این دارو به تأخیر افتادن انزال است. عوارض جانبی نامطلوب آن هم شامل حالت تهوع، سردرد، خواب‌آلودگی و گیجی می‌شوند.

احتمالاً ترامادول را زمانی تجویز کنند که مهارکننده‌های بازجذب سروتونین(SSRIs)  مؤثر نباشند. ترامادول را نمی‌توان به همراه SSRIs مصرف کرد.

• مهارکننده‌های فسفودی‌استراز-5. مصرف بعضی از داروهایی که برای درمان اختلال نعوظ بکار می‌روند (مثل: سیلدنافیل) ممکن است در موارد زودانزالی هم مفید باشد. عوارض جانبی احتمالی آن‌ها عبارتند از: سردرد، فلاشینگ صورت و سوءهاضمه. مصرف این داروها احتمالاً به همراه مهارکننده‌های بازجذب سروتونین تأثیر بیشتری داشته‌باشد.

 

مشاوره

 

مشاوره شامل صحبت کردن با یک متخصص مسائل روانی در مورد روابط و تجربیات‌تان می‌شود. جلسات مشاوره ممکن است به شما کمک کنند که در مورد عملکرد خود استرس کمتری داشته‌باشید و راه‌های بهتری برای کنار آمدن با استرس پیدا کنید. مشاوره احتمالاً زمانی بیشترین تأثیر را داشته‌باشد که در کنار آن مصرف دارو هم صورت گیرد.

زود انزالی ممکن است سبب کاهش صمیمیت جنسی بین زوجین شود. اگر به این مشکل دچار باشید ممکن است عصبانی شوید، خجالت بکشید، غمگین شوید و از همسرتان فاصله بگیرید.

همسرتان هم از تغییری که در صمیمیت جنسی بین او و شما رخ داده ناراحت می‌شود. زود انزالی ممکن است باعث شود که زوج‌ها فکر کنند کمتر از گذشته به هم نزدیکند و از این بابت احساسات‌شان جریحه‌دار شود. حرف زدن راجع به این مشکل گام مهمی در غلبه بر آن است؛ مراجعه به مشاور و سکس‌تراپیست هم می‌تواند مفید باشد.