نکته‌های مهم در مورد جوراب واریس

گسترش شهر‌نشینی و صنعتی‌شدن شهر‌ها، به تدریج باعث ایجاد چاقی، اضافه وزن و همچنین کاهش تحرک در افراد شده است، که عوارض بسیاری را در پی خواهند داشت. با وجود اینکه کنترل این موارد تا حدودی اجتناب‌ناپذیر است، باید درجهت پیشگیری یا کاهش آن‌ها، تلاش کنیم. یکی از مشکلاتی که هم اکنون برخی از افراد با آن دست به گریبان هستند، واریس است. واریس شایع‌ترین بیماری عروقِ خونی در انسان می‌باشد که نتیجه‌ی همان کم‌تحرکی است که در بالا ذکر کردیم. حالا و در این بخش از گفتگوی اینستاکلینیک می‌خواهیم بدانیم که چه نکاتی را باید در انتخاب و استفاده از جوراب واریس در نظر بگیریم.

دکتر شروین نجفی زاده، فوق تخصص جراحی عروق، در گفتگوی زنده با برنامه اینستاکلینیک محب که به موضوع واریس اختصاص داشت، نکات بسیار خوبی را در مورد جوراب واریس بیان کردند که در این قسمت به آن می‌پردازیم.

ایشان در توضیحات خود در خصوص جوراب واریس گفتند:

اولاً خیلی وقت ‌ها می‌بینیم که اندازه‌گیری این جوراب‌ها درست نیست و باعث می‌شود تا فرد شکایت داشته باشد که جوراب، وی را اذیت می‌کند یا مثلاً جوراب خیلی سفت است و تحمل آن سخت می‌باشد، یا بالعکس فرد می‌گوید که جوراب جمع شده و چین می‌خورد و درست نمی‌ایستد. بیشتر اوقات اشتباه از آن‌جا است که سایز جوراب درست اندازه‌گیری نشده و افراد از داروخانه بدون اندازه‌گیری تهیه می‌کنند.

ماجرای بعدی این‌که ما در مورد جوراب یک طبقه‌بندیِ فشار داریم که بر طبق آن، فشار به 4 طبقه که بر اساس میلی‌متر‌جیوه هستند، تقسیم می‌شود. جوراب درجه‌ی یک برای پیشگیری می‌باشد. این دسته همان جوراب‌های مسافرتی هستندکه برای افرادی که می‌خواهند سوار هواپیما، اتوبوس یا هر وسیله‌ی نقلیه‌ای شوند که مجبور هستند زمان طولانی در آن ثابت بنشینند، تجویز می‌شوند.

جوراب درجه دو برای افرادی است که در معرض خطر ابتلا به واریس هستند یا شغل فرد به صورتی می‌باشد که خیلی طولانی مدت روی پا‌ها می‌ایستد.

جوراب درجه سه زمانی تجویز می‌شود که فرد دچار عوارض واریس شده است، مثلاً زخم یا تغییر رنگ در ناحیه‌ی پوست و یا عروق طنابی خیلی بزرگ دارد.

جوراب درجه چهار بیشتر برای ورم لنفاوی است که در فشار خیلی بالا استفاده می‌شود.

پس تعیین فشار جوراب توسط پزشک برای بیمار در کاربرد و اثربخشیِ درستِ جوراب به وی کمک می‌کند. بنابراین اصرار داریم که باید جوراب توسط پزشک تجویز شود و پزشک بیمار را تا جایی راهنمایی کند که سایز جوراب درست باشد و بیمار از استفاده از آن زده نشود.

باید طول جوراب مناسب انتخاب شود. از این نظر جوراب‌ها به چند دسته تقسیم می‌شوند: از جمله زیر زانو، میانه‌ی ران، کشانه‌ی ران و حتی گاهی اوقات جوراب شلواری داریم. بسته به وسعتِ درگیریِ واریس، باید طول جوراب برای بیمار توسط پزشک مشخص شود که اثربخشی درستی داشته باشد.

در مورد نحوه پوشیدن جوراب که همواره سؤال می‌شود، به بیمار پیشنهاد می‌کنیم که جوراب را ساعت اولیه‌ی صبح یعنی همان وقتی که از خواب بیدار می‌شود و قبل از اینکه از حالت افقی به حالت ایستاده درب یاید، بپوشد. ولی مثلاً اگر فرد از خواب بیدار شود ، صبحانه خورده و سپس ساعتی راه برود، آن وقت جوراب را بپوشد، دیگر جوراب خیلی کمک‌کننده نیست؛ در ضمن، حالت بازگشت خون در پا نیز ایجاد شده است.  توصیه می‌شود که اول 5 دقیقه پا را بالا بگیرد تا تخلیه‌ی وریدی صورت گیرد و سپس جوراب را بپوشد. دراین صورت جوراب اثر بیشتر و موفق‌تری خواهد داشت.

باتوجه به اینکه جوراب را برای چه کسی تجویز می‌کنیم، جنبه‌ی پیشگیری یا درمانی خواهد داشت. ما در مورد پوشیدن جوراب به بیمار ساعت‌های متفاوتی را پیشنهاد می‌دهیم. مثلاً برای بیماری که می‌خواهد پیشگیری کند، پیشنهاد می‌دهیم سرکار جوراب را بپوشد، یعنی زمانی که در شیفت کاری است از آن استفاده کند، ولی وقتی به منزل می‌رود و ساعت تحرک او شروع می‌شود، نیازی به پوشیدن جوراب نیست.

در مورد کسی که با زخمی مثل زخم وریدی مراجعه کرده است، گفته می‌شود که به غیر از خواب در بقیه‌ی موارد جوراب را باید حتماً بپوشد. البته این موارد خیلی استثنا هستند که انشاءالله بعد از یک مدت آن‌ها هم به فاز پایین‌تر بیماری برمی‌گردند و در مورد ساعت‌های پوشیدن جوراب به آن‌ها تخفیف‌هایی داده می‌شود.

پس باز هم اصرار دارم که جوراب باید توسط یک فرد خبره و براساس یک فرمول تجویز شود و خودِ افراد بدون تجویز از داروخانه‌ها آن را نخرند.