بیمارستان‌ها نقش کلیدی را در توریسم درمانی کشور بازی می‌کنند، از این رو این مراکز نیازمند توجه، برنامه‌ریزی و استانداردهای بین‌المللی هستند تا بتوانند توجه توریست‌های درمانی را به خود جذب کنند. دکتر محمد جواد سلیمانی متخصص اورولوژی و فلوشیپ پیوند کلیه، رئیس بیمارستان محب مهر طی مصاحبه ای با مدتور پرس، خبرگزاری گردشگری سلامت ایران، درخصوص چالش ها و مشکلات توریسم درمانی از ایران صحبت نموده اند.
آقای دکتر از تاریخچه فعالیت بیمارستان محب مهر بگویید. چشم‌انداز این بیمارستان از زمانی که تاسیس شده است چه بوده و بر روی چه درمان‌هایی به شکل رقابتی تمرکز داشته است؟
از سال 83 موسسه‌ای به نام محب که مخفف موسسه حمایت از بیماران است شکل گرفت. وقتی که بیماران به مراکز دانشگاهی مراجعه می‌کنند، تمایل دارند که اساتید کارهای درمانی آن‌ها را انجام دهند و به‌طورکلی خواهان یک‌سری امکانات خاص هستند. از سوی دیگر تعدادی از اساتید هستند که در بخش‌های خصوصی فعال نبودند. با توجه به این موارد فکر کردیم بخشی را تاسیس کنیم که بیماران دارای بیمه مکمل، بیمارانی که می‌خواهند هزینه آزاد دهند و بیماران خارجی از آن استفاده کنند. بنابراین بخشی از بیمارستان هاشمی‌نژاد که یک بخش اداری غیرقابل استفاده بود، اجاره شد. این بخش تبدیل به یک مرکز درمانی کوچک با 16 تخت و امکانات بسیار خوب شد. در واقع می‌توان گفت که شروع بیمارستان محب مهر از این بخش بود.
استقبال از این بخش به‌گونه‌ای بود که نوبت‌ها برای این بخش طولانی شد و بخش دیگری در همان فضا از بیمارستان اجاره شد که آن بخش هم یک بخش 16 تخته بود و به روال قبل در این بخش به فعالیت پرداختیم. عمده فعالیت‌های این بخش درخصوص جراحی‌های کلیه و عروق بود. هر دو بخش ضریب پذیرش بالایی داشت و دوباره روند گذشته درحال تکرار بود. باتوجه به این موضوع تصمیم گرفتیم بیمارستانی را تاسیس کنیم. همه این موارد تحت کنترل و رهبری موسسه غیرانتفاعی محب بود. این موسسه یک هیئت امنا داشت که در راس آن مرحوم اعتمادیان بودند و ایده این کار هم با ایشان بود.
فضای کنونی بیمارستان یک پارکینگ بود. پس از آنکه تصمیم ساخت بیمارستان قطعی شد، پارکینگ تخریب و بیمارستان محب مهر در 8/8/88 به مدت 18 ماه ساخته و شروع به کار کرد.
دهمین سال تاسیس
امسال دهمین سالی است که این بیمارستان فعالیت می‌کند. در این مدت ضریب اشغال بیمارستان و سطح رضایتمندی از خدمات این بیمارستان بسیار بالا بوده است. رضایتمندی برای اهمیت زیادی دارد و همیشه به‌صورت مستمر از شرکت دیگر در همه موارد اعم از خدمات درمانی، خدمات پرستاری، همه خدمات پشتیبانی و… به‌صورت مستمر نظرسنجی می‌شویم. همچنین از منطقه‌ای که در آن قرار گرفتیم، همسایه‌ها و شرکت‌ها نیز نظرسنجی می‌کنیم. درواقع هدف اصلی ما این است که کلیه تصمیماتی که در بیمارستان می‌گیریم براساس نظرسنجی‌ها و پردازش آن‌ها باشد. برای ما بسیار مهم است که نظر مشتریانمان را که شامل بیمارانمان، پزشکان، پرسنل و حتی دانشگاه می‌شود را بدانیم. همچنین برنامه‌ریزی‌هایی را در این حوزه داریم تا بتوانیم میزان رضایتمندی را افزایش به‌صورت مداوم دهیم.
بیمارستان به مانند یک موجود زنده می‌ماند که هم نیاز به مراقبت و هم نیاز به رشد و تعالی دارد. برند محب مهر در این به‌روزرسانی واجد چه مولفه‌هایی است؟
ما باید ببینیم در دنیا چه فعالیت‌هایی در این حوزه انجام می‌شود برای این موضوع نیاز به سفر نیست و اطلاعات را به‌راحتی می‌توان از فضای مجازی کسب کرد. لازم نیست همه چیز را اختراع کنیم و باید هرچیزی که در دنیا امتحان شده و پاسخ درستی داشته است را الگو‌برداری کنیم.
در واقع یکی از کارهای ما بنچمارک است. از ابتدا در موسسه محب سعی کردیم که این کار را انجام دهیم و برایمان اهمیت بسیاری دارد که اگر فعالیت درستی را انجام دادیم، نشر دهیم تا دیگران هم بتوانند از آن استفاده کنند. همچنین اگر جای دیگری فعالیت درستی را در این حوزه انجام داد نباید تامل و صبر کنیم و بلکه باید از آن استفاده کنیم. درواقع ما باید کاری که در جای دیگری انجام شده است را در ایران بومی‌سازی کنیم و با شرایط موجود در کشور وفق داده تا مردم ما از آن‌ها استفاده کنند.
در چند ماه گذشته بر روی سایت بیمارستان، ارتباط‌های اینستاگرامی، ارتباط مخاطبان با پزشکان کار کردیم. همچنین برنامه مدون و خوبی را برای ارتقا HIS بیمارستان داریم. HIS و MIS مواردی هستند که در بیمارستان‌ها در دنیا حرف اول را می‌زنند. دراصل باید توجه ویژه‌ای به دیتا داشته باشیم و آن‌ها را به خوبی جمع‌آوری و پردازش کنیم تا بتوانیم برای آینده برنامه‌ریزی کنیم.
شما به عنوان مدیر بیمارستان محب مهر درگیر چه چالش‌های روزانه‌ای هستید و چه راهکارهایی را ارائه می‌دهید تا بتوانیم برند بیمارستانی خودمان را حفظ کنیم؟
سازمان‌های دولتی از این بحث جدا می‌شوند. آن‌ها محدودیت‌ها و چالش‌های خودشان را دارند.
موضوع توسعه از ابتدا جز اهداف اصلی این مرکز بود. به‌گونه‌ای که از یک مرکز 16 تخته به 31 تخت و بعد به یک بیمارستان 152 تخته تبدیل شد. از ابتدا برنامه و تفکر ما گسترش این مرکز بود. محب کوثر و محب یاس هم از این مجموعه شروع شد که البته محب یاس بنا به شرایطی به دانشگاه تهران و محب کوثر به هیئت امنای ارزی واگذار شده است. بیمارستان محب کاشان هم مدتیست که راه‌اندازی شده است.
برای آنکه سازمان‌ها توسعه پیدا کنند، باید راه‌های چابک‌سازی‌شان فراهم باشد که این موضوع در کشور ما سخت است. برای نمونه برای دریافت یک مجوز به مشکلات بسیاری برخورد می‌کنیم که گاهی اوقات کاملا از دریافت مجوز منصرف می‌شویم.
ما در بیمارستان محب مهر با همت، درایت و سماجت توانستیم فعالیت خودمان را توسعه دهیم. مبنای مرکز گردشگری که درباره آن صحبت کردم با وام بانکی گذاشته شده است. بازپرداخت این وام‌ها از سوی موسسه محب خوب و به‌موقع بوده. همین امر باعث شده است که اعتمادی بین بانک و موسسه محب شکل بگیرد. مجموعه کنسر هم به همین شکل ساخته شده است. درواقع ما ایده‌ها را مطرح و برنامه‌ریزی کرده و سپس برای دریافت مجوز اقدام می‌کنیم. پس از آنکه مجوزها دریافت شد، با وام بانکی آن‌ها را پیاده‌سازی می‌کنیم. سپس مرکز فعالیت خود را آغاز می‌کند و قسط وام را از درآمد مرکز پرداخت می‌کنیم. به‌طورکلی کار ما به این صورت است.
هنوز دیدگاهی ارسال نشده است.