پیچ‌خوردگی اندام‌ها

پیچ‌خوردگی اندام‌ها ،کشیدگی یا پارگی رباط‌ها است. رباط نوارهای سختی از بافت فیبروزی است که استخوان‌ها را در مفصل کنار یکدیگر نگه می‌دارد. شایع‌ترین محل پیچ خوردگی مچ پا است.

درمان اولیه شامل استراحت، یخ، فشرده‌سازی و بالا گذاشتن ناحیهٔ آسیب‌دیده می‌شود. می‌توان پیچ‌خوردگی‌های خفیف را با موفقیت در خانه درمان نمود. گاهی اوقات در موارد پیچ‌خوردگی‌های شدید، برای ترمیم رباط‌های پاره‌شده به جراحی نیاز است.

تفاوت پیچ‌خوردگی و کشیدگی در این است که در پیچ‌خوردگی اندام‌ها ، نوارهای بافتی که دو استخوان را به یکدیگر متصل می‌کنند آسیب می‌بیند، در حالی که در کشیدگی، عضله یا نوارهای بافتی که عضله را به استخوان متصل می‌کنند دچار آسیب می‌شوند.

 

نشانه‌ها

بسته به شدت آسیب علائم و نشانه‌ها متفاوت‌اند و شامل موارد زیر می‌شوند:

  • درد
  • تورم
  • کبودشدگی
  • محدودیت در حرکت مفصل آسیب‌دیده
  • شنیدن صدای تق و احساس جدا شدن چیزی از جای خود در هنگام آسیب

 

زمان مراجعه به پزشک

می‌توان پیچ‌خوردگی‌های خفیف را در خانه درمان کرد. اما آسیب‌هایی که سبب پیچ‌خوردگی می‌شوند ممکن است باعث آسیب‌های جدی‌تری مانند شکستگی نیز بشوند. در صورت رخداد موارد زیر با پزشک خود تماس بگیرید:

  • ناتوانی در حرکت دادن مفصل آسیب‌دیده یا تحمل وزن روی آن
  • احساس درد دقیقاً روی استخوان‌های مفصل آسیب‌دیده
  • احساس کرختی در هر بخشی از ناحیهٔ آسیب‌دیده

 

علل

پیچ‌خوردگی زمانی رخ می‌دهد که مفصل تحت فشار زیاد قرار گیرد و رباط دچار کشیدگی یا پارگی شود. پیچ‌خوردگی معمولاً تحت شرایط زیر رخ می‌دهد:

  • مچ پا. راه رفتن یا ورزش کردن بر زمین ناهموار، نامناسب بودن وضعیت قرارگیری مچ پا در هنگام فرود آمدن
  • زانو. چرخیدن در حین یک فعالیت ورزشی
  • مچ دست. زمین‌خوردن در حالی که دست‌ها به سمت جلو کشیده شدند
  • شست دست. آسیب در حین اسکی یا کشیدگی بیش‌ازحد در حین پرداختن به ورزش‌های راکتی مانند تنیس

کودکان در انتهای استخوان‌های خود، مناطقی از بافت نرم‌تر به نام صفحات رشد دارند. رباط‌های اطراف مفصل اغلب از این صفحات رشد محکم‌تراند و بنابراین، در کودکان احتمال شکستگی صفحهٔ رشد از پیچ‌خوردگی بیشتر است.

 

عوامل خطر

از جمله عواملی که سبب افزایش احتمال پیچ‌خوردگی می‌شوند شامل موارد زیر است:

  • عوامل محیطی. سطح ناهموار یا لغزنده فرد را مستعد آسیب می‌کند.
  • خستگی. عضلات خسته‌شده توانایی کمتری برای پشتیبانی از مفصل‌ها دارند. زمانی که خسته هستید احتمال بیشتری دارد که تسلیم نیروهای که می‌توانند مفصل را تحت فشار قرار دهند، بشوید.
  • ابزار نامناسب. کفش غیراندازه یا کفش‌ها و تجهیزات ورزشی دیگری که به خوبی نگهداری نشده باشند، احتمال پیچ‌خوردگی را افزایش می‌دهند.

 

پیشگیری

انجام منظم حرکت‌های کششی و ورزش‌های قدرتی به عنوان بخشی از برنامهٔ آمادگی جسمانی برای ورزشی که در آن شرکت می‌کنید، احتمال رخداد پیچ‌خوردگی را به حداقل می‌رساند. سعی کنید برای شرکت در ورزش خود وضعیت بدنی مناسب داشته باشید؛ نه اینکه برای به دست آوردن وضعیت بدنی مناسب به ورزش خود بپردازید. اگر شغل شما نیازمند فعالیت‌های فیزیکی است، انجام ورزش‌های آمادگی جسمانی به پیشگیری از آسیب کمک می‌کند.

شما می‌توانید با تقویت و ورزیده کردن عضلات اطراف مفصل آسیب‌دیده، به‌طور طولانی‌مدت از مفاصل خود محافظت کنید. بهترین بریسی که می‌توانید به خود هدیه دهید، بریس عضلانی خودتان است. از پزشک خود دربارهٔ ورزش‌های آمادگی جسمانی و پایداری مناسب سؤال کنید. همچنین کفشی بپوشید که حمایت‌کننده و حفاظت‌کننده باشد.

تشخیص

در طول معاینهٔ بالینی، پزشک در اندام آسیب‌دیده به دنبال تورم و نواحی حساس به لمس می‌گردد. محل و شدت درد به تعیین شدت و نوع آسیب کمک می‌کند.

انجام گرافی به رد شکستگی یا آسیب‌های دیگر استخوان که ممکن است منبع درد باشند، کمک می‌کند. تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (MRI) نیز در تشخیص شدت آسیب کمک‌کننده است.

 

درمان

جهت انجام اقدامات مراقبت از خود بلافاصله پس از آسیب، از روش R.I.C.E (استراحت، یخ، فشرده‌سازی و بالا گذاشتن ناحیهٔ آسیب‌دیده) استفاده کنید.

  • استراحت. از فعالیت‌هایی که سبب ایجاد درد، تورم یا ناراحتی می‌شوند، اجتناب کنید؛ اما فعالیت‌های فیزیکی را به‌طور کامل کنار نگذارید.
  • یخ. حتی اگر قصد مراجعه به مراکز درمانی را دارید، بلافاصله پس از ایجاد آسیب روی ناحیهٔ درگیر یخ بگذارید. در دو سه روز اول پس از آسیب، در زمان بیداری هر دو ساعت یک بار و هر بار به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه، از کیسهٔ یخ یا مخلوط آب و یخ استفاده کنید.
  • فشرده‌سازی. جهت کمک به توقف تورم تا زمانی که تورم متوقف شود، ناحیهٔ درگیر را با یک بانداژ کشی فشرده‌سازی کنید. بانداژ را خیلی سفت نبندید زیرا ممکن است در خونرسانی اختلال ایجاد کنید. از انتهایی که از قلب دورتر است شروع به بستن بانداژ کنید. در صورت افزایش درد، کرختی ناحیه یا ایجاد تورم زیر ناحیهٔ بانداژشده، بانداژ را شل کنید.
  • بالا گذاشتن ناحیهٔ آسیب‌دیده. ناحیهٔ آسیب‌دیده را به‌ویژه در شب بالاتر از سطح قلب خود قرار دهید. در این صورت نیاز به کاهش تورم کمک می‌کند.

 

مسکن‌های بدون نیاز به نسخهٔ پزشک مانند ایبوپروفن و استامینوفن نیز کمک‌کننده‌اند.

پس از دو روز از گذشت آسیب، سعی کنید به‌آرامی از ناحیهٔ آسیب‌دیده استفاده کنید. توانایی مفصل برای تحمل وزن یا حرکت بدون درد، باید به صورت پیش‌رونده و تدریجی بهبود یابد. بازیابی کامل سلامتی پس از پیچ‌خوردگی، از چند روز تا چند ماه طول می‌کشد.

متخصص فیزیک‌درمانی به شما در به حداکثر رساندن پایداری و قدرت مفصل یا اندام آسیب‌دیده، کمک می‌کند. پزشک ممکن است توصیه کند که ناحیهٔ آسیب‌دیده را با یک بریس یا اسپلینت بی‌حرکت نگه دارید. درمان جراحی برای برخی از آسیب‌ها مانند پارگی رباط، در نظر گرفته می‌شود.

پزشکانی که به شما کمک می کنند

همه

بر اساس بیمارستان

بر اساس تخصص