هرپس تناسلی

هرپس تناسلی یک بیماری مقاربتی رایج است که توسط ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) ایجاد می‌شود. راه عمده‌ٔ انتشار این ویروس، مقاربت جنسی است. پس از عفونت اولیه، ویروس به حالت نهفته در بدن باقی می‌ماند و قادر است چندین بار در سال مجدد فعال شود.

هرپس تناسلی می‌تواند موجب بروز درد، خارش و ضایعاتی در ناحیه‌ٔ تناسلی گردد یا ممکن است هیچ نشانه‌ای نداشته ‌باشد؛ در صورت ابتلا به این عفونت، حتی با وجود غیرآشکار بودن ضایعات، باز هم می‌توانید آن را به دیگران انتقال دهید.

هرپس تناسلی درمانی ندارد ولی داروهایی وجود دارند که می‌توانند سبب تسکین علائم و کاهش احتمال سرایت عفونت به دیگران شوند. استفاده از کاندوم هم می‌تواند ار انتقال هرپس تناسلی پیشگیری نماید.

 

علائم

بیشتر افراد مبتلا به هرپس تناسلی، از این موضوع خبر ندارند چون یا هرپس آن‌ها علائمی ندارد یا اینکه علائم آن بسیار خفیف‌ است.

در صورت ابتلا به هرپس، علائم آن ممکن است دو تا دوازده روز پس از قرارگیری در معرض ویروس بروز کند. این علائم عبارت‌اند از:

  • درد یا خارش. ممکن است تا زمان پاک شدن از عفونت، در ناحیه‌ٔ تناسلی خود درد یا حساسیت به لمس داشته ‌باشید.
  • برجستگی‌های کوچک قرمزرنگ یا تاول‌های ریز سفیدرنگ. این‌ها ممکن است چند روز تا چند هفته پس از عفونت بروز کنند.
  • زخم. زخم‌ها ممکن است زمانی ایجاد شوند که مایع داخل تاول‌ها پس از پارگی، به بیرون تراوش کند یا اینکه از محل آ‌ن‌ها خونریزی رخ دهد. زخم‌ها ممکن است دفع ادرار را دردناک کنند.
  • جای زخم. در طی بهبودی زخم‌ها، حالت دلمه‌مانندی در محل زخم ایجاد شده و جای زخم باقی می‌ماند.

در طغیان اولیه‌ٔ هرپس تناسلی، ممکن است علائمی شبیه بیماری آنفوانزا بروز دهید: متورم‌شدن گره‌های لنفاوی ناحیه‌ٔ کشاله‌ٔ ران، سردرد، درد عضلات و تب.

 

تفاوت‌ها در محل بروز علائم

ضایعات در محل ورود ویروس به بدن ایجاد می‌شود. با لمس زخم و مالیدن دست به نقطه‌ای دیگر از بدن – مثل چشم‌ها – یا خاراندن آن، می‌توان عفونت را منتقل کرد.

 

ضایعات در مردان و زنان می‌تواند در نواحی زیر تشکیل شود:

  • سرین و ران
  • مقعد
  • دهان
  • میزراه (لوله‌ای که ادرار را از مثانه خارج می‌کند)

 

ضایعات در زنان در نواحی زیر هم می‌توانند ایجاد شوند:

  • ناحیه‌ٔ واژینال
  • اندام تناسلی خارجی
  • دهانهٔ رحم

 

ضایعات در مردان در نواحی زیر هم می‌توانند ایجاد شوند:

  • آلت تناسلی
  • کیسه‌ٔ بیضه

 

بازگشت عفونت شایع است

وضعیت هرپس تناسلی در هرکس متفاوت است. نشانه‌ها و علائم آن ممکن است بازگردند و برای سال‌ها دائماً در حال بروز و نهفتگی باشند. بعضی از افراد در طول سال چندین بار دوره‌های بروز و نهفتگی علائم هرپس را تجربه می‌کنند. البته با گذر زمان، دفعات طغیان این ویروس کاهش می‌یابد.

در صورت بازگشت بیماری، کمی پیش از آنکه ضایعات بروز کنند، ممکن است علائم زیر را تجربه کنید:

  • احساس سوزش، سوزن‌سوزن شدن و خارش در محلی که نخستین بار ویروس از آنجا وارد شد.
  • احساس درد در کمر، سرین و پا

البته در عفونت‌های بازگشتی در مقایسه با طغیان اولیه، درد کمتری احساس می‌شود و ضایعات به‌طور کلی سریع‌تر بهبود می‌یابند.

 

زمان مراجعه به پزشک

اگر به ابتلا به هرپس تناسلی یا سایر بیماری‌های مقاربتی مشکوک شدید، به پزشک مراجعه نمایید.

 

علل

دو نوع ویروس هرپس سیمپلکس می‌توانند سبب هرپس تناسلی شوند:

  • HSV-1. این نوع از هرپس همان است که باعث ایجاد تبخال می‌شود. تبخال اغلب بر اثر تماس پوستی منتقل می‌شود؛ با این وجود می‌تواند از طریق آمیزش جنسی دهانی (oral sex)، به ناحیه‌ٔ ژنیتال منتقل شود. عفونت‌های بازگشتی ناشی از این نوع هرپس بسیار کمتر از HSV-2 است.
  • HSV-2. این نوع هرپس همان است که اغلب باعث هرپس تناسلی می‌شود. این ویروس از طریق مقاربت جنسی و تماس پوستی منتقل می‌گردد. ابتلا به HSV-2 بسیار رایج است. حتی در صورتی که زخم‌هایتان باز هم نباشند، هرپس تناسلی بسیار مسری است.

از آنجا که این ویروس‌ها در خارج بدن به سرعت می‌میرند، تقریباً غیرممکن است که از طریق استفاده از توالت‌ها، حوله‌ها یا سایر اشیایی که افراد مبتلا به هرپس از آن استفاده کرده‌اند، به این بیماری دچار شوید.

 

ریسک‌فاکتورها

موارد زیر خطر ابتلا به هرپس تناسلی را افزایش می‌دهند:

  • زن بودن. احتمال ابتلا به هرپس تناسلی در زنان بیشتر از مردان است. انتقال مقاربتی ویروس از مرد به زن، ساده‌تر از زن به مرد است.
  • داشتن شریک‌های جنسی متعدد. افزایش تعداد شریک‌های جنسی سبب افزایش خطر قرارگیری در معرض ویروس‌ ایجادکننده‌ٔ هرپس تناسلی می‌شود.

 

عوارض ثانویه

عوارض ثانویه‌ٔ هرپس تناسلی عبارت‌اند از:

  • سایر بیماری‌های مقاربتی. داشتن ضایعاتی در ناحیه‌ٔ تناسلی سبب افزایش خطر انتقال یا ابتلا به سایر بیماری‌های مقاربتی – مانند: ایدز – می‌شود.
  • عفونت نوزادان. نوزادانی که از مادران مبتلا به هرپس تناسلی متولد شده‌اند، ممکن است در حین تولد، در معرض ویروس قرار بگیرند. این امر می‌تواند باعث آسیب مغزی، کوری یا مرگ نوزاد شود.
  • مشکلات مثانه. در بعضی از موارد، زخم‌های ناشی از هرپس تناسلی می‌توانند سبب بروز التهاب در اطراف لوله‌ٔ خارج‌کننده‌ٔ ادرار از مثانه (میزراه) شوند. این التهاب می‌تواند برای چند روز میزراه را مسدود کرده و فرد برای دفع ادرار به سوند مثانه احتیاج پیدا کند.
  • مننژیت. در موارد نادر، عفونت HSV باعث التهاب غشاها و مایع مغزی-نخاعی احاطه‌کننده‌ٔ مغز و نخاع می‌شود.
  • التهاب راست‌روده (پروکتیت). هرپس تناسلی، به‌خصوص در مردان همجنس‌باز، می‌تواند منجر به التهاب پوشش راست‌روده (رکتوم) گردد.

 

پیشگیری

راه‌های پیشگیری از ابتلا به هرپس تناسلی، همان راه‌هایی‌اند که برای پیشگیری از ابتلا به سایر بیماری‌های مقاربتی توصیه می‌شوند: پرهیز از رابطه‌ٔ جنسی یا محدود کردن رابطه‌ٔ جنسی به یک نفر که آلوده نباشد. غیر از این‌ها:

  • استفاده از کاندوم توسط شما یا شریک جنسی‌تان در هر بار مقاربت
  • پرهیز از مقاربت در صورت طغیان هرپس در ناحیه‌ٔ تناسلی یا هر جای دیگر در هر کدام از طرفین

 

اقدامات احتیاطی در بارداری

اگر باردارید و می‌دانید که به هرپس تناسلی مبتلا هستید، با پزشک خود صحبت کنید. اگر احتمال می‌دهید که به هرپس تناسلی مبتلا هستید، از پزشک درخواست کنید که در این مورد شما را معاینه کند.

پزشک ممکن است به شما پیشنهاد کند که داروهای ضد ویروس هرپس را در اواخر دوران بارداری مصرف کنید تا از طغیان ویروس در نزدیکی زمان زایمان جلوگیری شود. اگر در نزدیکی زمان زایمان دچار طغیان ویروسی شده ‌باشید، پزشک به منظور کاهش خطر انتقال ویروس به نوزادتان، احتمالاً زایمان سزارین را پیشنهاد خواهد کرد.

تشخیص

به‌طور کلی، پزشک‌ بر اساس معاینهٔ فیزیکی و برخی از تست‌ها، هرپس تناسلی را در شما تشخیص می‌دهد. این تست‌ها عبارت‌اند از:

  • کشت ویروس. این تست شامل برداشتن نمونه‌ای از بافت یا خراش‌دادن ضایعات برای بررسی آن‌ها در آزمایشگاه است.
  • واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR). از PCR به منظور تکثیر DNA شما از روی نمونه‌ٔ خون، بافت ضایعه یا مایع نخاعی استفاده می‌شود. سپس می‌توان از این DNA برای تعیین وجود HSV و نوع آن استفاده کرد.
  • آزمایش خون. در این تست نمونه‌ای از خون آنالیز می‌شود تا از لحاظ وجود آنتی‌بادی‌های ضدویروس HSV که نشانه‌ٔ ابتلای قبلی به این ویروس‌اند، بررسی گردد.

 

درمان

هرپس تناسلی درمانی ندارد. استفاده از داروهای ضدویروسی ممکن است منجر به موارد زیر شود:

  • افزایش سرعت بهبودی ضایعات در طغیان اولیه
  • کاهش شدت و مدت ماندگاری علائم در عفونت‌های بازگشتی
  • کاهش دفعات بازگشت عفونت
  • به حداقل رساندن احتمال انتقال ویروس هرپس به دیگران

 

داروهای ضدویروسی که در هرپس تناسلی به‌کار می‌روند عبارت‌اند از:

  • آسیکلوویر
  • والاسیکلوویر

پزشکتان ممکن است به شما توصیه کند که فقط در صورت بروز علائم، دارو را مصرف کنید یا اینکه بدون توجه به وقوع یا عدم وقوع طغیان ویروسی، هر روز به مصرف دارو بپردازید. این داروها معمولاً به خوبی توسط بدن تحمل می‌شوند و عوارض جانبی اندکی دارند.

پزشکانی که به شما کمک می کنند

همه

بر اساس بیمارستان

بر اساس تخصص