تشخیص

در طول معاینهٔ بالینی، پزشک با فشار دادن پا به دنبال توده یا محل دردناک می‌گردد. همچنین ممکن است احساس کنید استخوان‌های پا با صدای «ترق» جا افتادند.

 

روش‌های تصویربرداری

در تشخیص نورومای مورتون، برخی از روش‌های تصویربرداری کارآمدتراند:

• گرافی‌ها. پزشک ممکن است جهت رد علل دیگر درد پا – مانند شکستگی استرسی – دستور گرافی دهد.
• اولتراسوند. این تکنولوژی با استفاده از امواج صوتی، از ساختارهای داخلی تصاویری در زمان واقعی تهیه می‌کند. اولتراسوند به‌خصوص در آشکارسازی ناهنجاری‌های بافت نرم، مانند نوروماها، کارآمد است.
• تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (MRI). ام‌آرآی (MRI) نیز می‌تواند با استفاده از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی قوی، تصاویر خوبی از بافت‌های نرم تهیه کند. اما این روش گران است و اغلب در افرادی استفاده می‌شود که مبتلا به نوروما هستند اما هیچ نشانه‌ای ندارند.

 

درمان

نوع درمان بستگی به شدت نشانهٔ فرد مبتلا دارد. احتمالاً پزشک در ابتدا درمان‌های حمایتی را توصیه می‌کند.

 

فیزیک‌درمانی

محافظ‌های قوس کف پا، در داخل کفش قرار می‌گیرند و به کاهش فشار وارده بر عصب کمک می‌کنند. این محافظ‌ها را می‌توان بدون نیاز به نسخهٔ پزشک خریداری نمود. البته پزشک ممکن است کفی کفش سفارشی و فردی‌سازی‌شده تجویز کند. این کفی به‌گونه‌ای طراحی می‌شود که به‌طور دقیق با شکل پای فرد تناسب داشته باشد.

 

جراحی و روش‌های درمانی دیگر

اگر درمان‌های حمایتی در بهبود فرد مؤثر نباشند، پزشک ممکن است موارد ذیل را توصیه کند:

• آمپول‌ها. تزریق استروئید به ناحیهٔ دردناک در برخی از افراد سودمند واقع می‌شود.
• جراحی کاهش فشار. در برخی موارد، جراح می‌تواند با بریدن ساختارهای نزدیک عصب – مانند رباط‌هایی که برخی از استخوان‌های جلوی پا را به یکدیگر متصل می‌کنند – فشار وارده بر عصب را کاهش دهد.
• برداشتن عصب. اگر درمان‌های دیگر در تسکین درد مؤثر واقع نشدند، ممکن است برداشتن ناحیهٔ رشدیافته به وسیلهٔ جراحی ضرورت یابد. اگرچه این جراحی معمولاً موفقیت‌آمیز است، ممکن است به کرختی دائمی در انگشتان درگیر پا نیز منجر شود.

 

شیوهٔ زندگی و درمان‌های خانگی

از جمله اقدامات مراقبت از خودی که در تسکین درد نورومای مورتون کمک‌کننده‌اند، شامل موارد زیر می‌شود:

• مصرف داروهای ضدالتهاب. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی که بدون نیاز به نسخهٔ پزشک فروخته می‌شوند – مانند ایبوپروفن و ناپروکسن – تورم و درد را کاهش می‌دهند.
• ماساژ با یخ. ماساژ منظم پا با یخ به کاهش درد کمک می‌کند. لیوانی کاغذی یا فومی را با آب پر کرده، در فریزر بگذارید، سپس یخ را روی محل دردناک بغلتانید.
• تعویض کفش. از پوشیدن کفش‌های پاشنه‌بلند یا تنگ اجتناب کنید. کفشی را انتخاب کنید که سرپنجهٔ پهن داشته باشد و کم‌عمق نباشد.
• استراحت. به مدت چند هفته فعالیت‌های خود مانند دویدن، ورزش‌های ایروبیک یا رقصیدن را کاهش دهید. این فعالیت‌ها پا را در معرض ضربه‌های زیادی قرار می‌دهند.