تشخیص

از آنجا که بسیاری از افراد درد ناشی از لنگی را جزو عواقب ناخوشایند و اجتناب‌ناپذیر افزایش سن می‌دانند و بعضی‌ها برای کاهش درد تنها به کاستن از سطح فعالیت‌شان اکتفا می‌کنند، لنگی ممکن است تشخیص داده ‌نشود. تست‌های تشخیصی که پزشک از آن‌ها استفاده می‌کند، غالباً غیرتهاجمی‌اند و می‌توانند شما را در مسیر بازگشت به زندگی فعالتان قرار دهند.

بعضی از تست‌های رایج برای تشخیص لَنگی عبارت‌اند از:

• بررسی نبض در پا و کف دست
• تست ورزش برای تعیین بیشترین مسافتی که می‌توانید بدون احساس درد طی کنید
• شاخص قوزک-بازو برای مقایسه‌ٔ فشار خون قوزک پا با فشار خون بازو
• سونوگرافی داپلر برای مشاهده‌ٔ جریان خون در ناحیه‌ٔ آسیب‌دیده
• ام‌آرآی (MRI) یا سی‌تی اسکن برای بررسی تنگی عروق درنتیجه‌ٔ پلاک

درد پا می‌تواند ناشی از مشکلاتی دیگر، مانند مشکلات نخاعی، مفصلی و عضلانی یا سایر مشکلات عروقی باشد. پزشک بر اساس علائم، شرح حال، معاینه و تست‌های مناسب، مشکل شما را تشخیص می‌دهد.

درمان

درمان لنگی و بیماری شریان محیطی می‌تواند از افزایش وخامت بیماری‌تان جلوگیری کند و شدت علائمتان را کاهش دهد. تغییر سبک زندگی، مثل: ترک سیگار و داشتن یک برنامه‌ٔ ورزشی منظم، غالباً نخستین گام در درمان لَنگی است.

اگر علائم لَنگی پس از اتخاذ یک سبک زندگی سالم و اجرای برنامه‌ای ورزشی برای تقویت جریان خون، کاهش پیدا نکند، پزشک ممکن است روش‌های درمانی دیگری برایتان تجویز نماید؛ برای نمونه:

• مصرف دارو. پزشک ممکن است به شما توصیه کند که به‌منظور کاهش احتمال تشکیل لخته آسپرین مصرف کنید. داروهای دیگری از قبیل کلوپیدوگرل (پلاویکس) نیز ممکن است با این هدف تجویز شوند.

قرص سیلوستازول می‌تواند سبب تقویت جریان خون و کاهش علائم شما شود؛ اگر قادر به مصرف این دارو نباشید یا از مصرف آن نتیجه‌ای نگرفته‌ باشید، ممکن است برایتان پنتوکسی‌فیلین تجویز کنند.

درصورتی‌که پزشک تشخیص دهد که انسداد عروق شما ناشی از تصلب شرایین (آترواسکلروز) است، به احتمال زیاد دارویی برای کاهش کلسترول خون‌تان هم تجویز می‌کند؛ به چنین داروهایی استاتین (statin) گفته‌ می‌شود.

• آنژیوپلاستی. معالجه‌ٔ موارد وخیم‌تر لَنگی و بیماری شریان محیطی ممکن است مستلزم آنژیوپلاستی باشد. در آنژیوپلاستی با استفاده از یک لوله‌ٔ باریک، تنگی شریان‌ را برطرف می‌کنند؛ لوله‌ٔ مذکور در انتهای خود بالونی دارد که متسع می‌شود و جریان خون را تقویت می‌کند. پس از رفع تنگی شریان، پزشک ممکن است لوله‌ای مشبّک به‌نام استنت (stent) را درون آن قرار دهد تا آن را باز نگه‌ دارد.
• جراحی عروق. در این عمل، رگی سالم را از بخشی از بدن برمی‌دارند و آن را جایگزین رگی می‌کنند که موجب لَنگی شده ‌است؛ با این عمل، خون در اطراف شریان تنگ‌شده یا مسدود جریان می‌یابد.

پزشک ممکن است ترکیبی از روش‌های درمانی را برایتان تجویز کند؛ برای نمونه مصرف دارو به‌همراه آنژیوپلاستی.

سبک زندگی و درمان‌های خانگی

پلاک‌هایی که به شریان‌های شما آسیب می‌زنند، اغلب بر اثر داشتن یک سبک زندگی ناسالم ایجاد می‌شوند. بنابراین دست کشیدن از رفتارهای ناسالم و پرداختن به رفتارهای سالم، بخشی کلیدی از درمان را تشکیل می‌دهند.

اگر دچار لَنگی یا بیماری شریان محیطی هستند:

• از استعمال دخانیات خودداری کنید. استعمال دخانیات جدی‌ترین ریسک‌فاکتورِ ایجاد و افزایش وخامت بیماری شریان محیطی است. این رفتار ناسالم، احتمال نیاز پیدا کردن به آمپوتاسیون (قطع عضو) یا مرگ بر اثر بیماری را افزایش می‌دهد. از قرار گرفتن در معرض دود سیگار هم بپرهیزید.
• ورزش کنید. شاید از شنیدن توصیه به ورزش کردن تعجب کنید چون خودتان در حین ورزش دچار لَنگی شدید. ولی در واقع، ورزش کردن سبب می‌شود عضلات‌تان به‌گونه‌ای تنظیم شوند که اکسیژن را به‌نحو مؤثرتری مصرف نمایند؛ بنابراین با ورزش کردن، حتی در مواقعی که اکسیژن کافی به عضلات نمی‌رسد، آن‌ها از اکسیژن در دسترس خود بهره‌ٔ بیشتری می‌برند. این امر سبب می‌شود که درد ناشی از لَنگی در حین استفاده از عضلات کاهش یابد.

اعضای کادر درمان می‌توانند برنامه‌ای ورزشی به شما ارائه دهند تا به‌تدریج مسافتی را که بدون درد می‌توانید طی کنید افزایش دهید و تحرک‌تان بیشتر شود.

• سطح کلسترول خود را بسنجید و آن را کنترل کنید. اگر سطح کلسترول‌تان نرمال نباشد، پزشک ممکن است برایتان داروهایی تجویز کند تا آن را به حالت نرمال برگرداند. اتخاذ رژیمی غذایی که شامل مقادیر فراوان میوه، سبزی، غلات و حبوبات و همچنین حاوی غذاهایی متنوع با سطح پایینی از چربی اشباع، چربی جانوری، چربی نیمه‌هیدروژنه‌ یا چربی ترانس باشد، نیز مفید است.

ورزش کردن در کنار اتخاذ یک رژیم غذایی سالم می‌تواند به کنترل سطح کلسترول و فشار خون‌تان کمک کند؛ هر دوی این عوامل (کلسترول و فشار خون) در ایجاد تصلب شرایین (آترواسکلروز) نقش دارند.

• قند خون‌تان را کنترل کنید. دیابت جزو ریسک‌فاکتورهای اصلی لَنگی می‌باشد. کنترل قند خون بسیار حائز اهمیت است. پیشگیری از ابتلا به دیابت یا کنترل این بیماری در صورت ابتلا به آن برای پیشگیری از وقوع لَنگی ضروری است (به‌خصوص اگر سطح قند خون‌تان غیرنرمال یا در محدوده‌ٔ پیش‌دیابتی باشد).
• از مصرف بعضی از داروها خودداری کنید. از مصرف داروهایی که باعث انقباض عروق می‌شوند بپرهیزید. بسیاری از داروهای سینوزیت و سرماخوردگی که بدون نسخه قابل تهیه‌اند، ماده‌ای به نام سودوافدرین (pseudoephedrine) دارند؛ این ماده سبب انقباض عروق می‌شود. در مورد سایر داروهایی که باید از مصرف‌شان بپرهیزید، با پزشک‌ خود گفت‌وگو کنید.
• از آسیب ‌دیدن پاهایتان جلوگیری کنید. بر اثر لَنگی، خونرسانی به پاها کاهش می‌یابد؛ بنابراین درصورتی‌که آسیبی به این اندام‌ها وارد شود، احتمال بروز عوارض ثانویه بالاست. اگر در شغل‌تان یا در ورزشی که انجام می‌دهید احتمال آسیب‌دیدگی پاها وجود دارد، کفش مناسب بپوشید تا از پاهایتان محافظت کنید.
• پاهای خود را در سطحی پایین‌تر از قلب‌ قرار دهید. این کار باعث تقویت خونرسانی به پاها می‌شود. برای اینکه در طول شب هم جریان خون پاها مطلوب باشد، تخت‌خواب‌تان را در ناحیه‌ٔ سر، 6 تا 8 سانتی‌متر از زمین فاصله بدهید.

سایر روش‌های درمانی

وجود روش درمانی جایگزینی – مانند طب سنتی و … – برای معالجه‌ٔ لَنگی اثبات نشده ‌است.