سیفلیس

سیفلیس نوعی عفونت باکتریایی است که معمولاً از طریق تماس جنسی منتقل می‌شود. این بیماری با تشکیل ضایعه‌ای بدون درد – معمولاً در ناحیه‌ٔ تناسلی، راست‌روده یا دهان – آغاز می‌شود. سیفلیس از طریق تماس پوست یا غشای مخاطی فرد سالم با ضایعات سیفلیسی منتقل می‌شود.

پس از عفونت اولیه، باکتری‌های عامل سیفلیس پیش از آنکه مجدد فعال شوند، برای چند دهه به‌صورت نهفته در بدن باقی می‌مانند. سیفلیس اولیه را گاهی می‌توان با دادن یک دوز واحد از پنی‌سیلین درمان کرد. در صورتی‌که اقدامی برای درمان صورت نگیرد، این بیماری می‌تواند شدیداً به قلب، مغز و سایر اندام‌ها آسیب بزند و مرگبار باشد یا از مادر آلوده به جنین منتقل شود.

 

علائم

سیفلیس دارای استیج‌های (مراحل) مختلفی است و هر استیج علائم مخصوص خودش را دارد؛ البته این استیج‌ها ممکن است همپوشانی داشته ‌باشند و علائم نیز همیشه با یک ‌ترتیب مشخص روی نمی‌دهند. شما ممکن است به این بیماری آلوده باشید ولی برای سال‌ها هیچ علامتی از خود بروز ندهید.

 

سیفلیس اولیه

نخستین علامت سیفلیس، ایجاد ضایعه‌ای کوچک به نام شانکر است. این ضایعه در محل ورود باکتری‌ها به بدن ایجاد می‌گردد. در بیشتر افراد مبتلا به سیفلیس تنها یک شانکر تشکیل می‌شود اما در بعضی از افراد تعداد شانکرها بیشتر است. شانکر معمولاً سه هفته پس از ورود باکتری به وجود می‌آید. این ضایعه معمولاً دردی ندارد و ممکن است در واژن یا راست‌روده مخفی شده ‌باشد، به همین دلیل بسیاری از افرادی که شانکر دارند، متوجه وجود آن نمی‌شوند. این ضایعه پس از سه تا شش هفته خودبه‌خود برطرف می‌شود.

 

سیفلیس ثانویه

چند هفته پس از برطرف شدن شانکر، ممکن است راش‌های (التهابات و بثورات) پوستی در میان‌تنه‌ٔ شما شروع به تشکیل نموده و به‌تدریج کل بد‌نتان – از جمله کف دست و پا – را در برگیرند. این راش معمولاً ایجاد خارش نمی‌کند و ممکن است همراه آن ضایعاتی زگیل‌مانند نیز در دهان یا ناحیه‌ٔ تناسلی تشکیل شوند. همچنین بعضی از افراد دچار ریزش مو، درد عضلانی، تب، گلودرد و تورم گره‌های لنفاوی می‌شوند. این علائم ممکن است پس از چند هفته برطرف شوند یا اینکه تا یک سال مرتباً پدیدار و ناپدید شوند.

 

سیفلیس نهفته

اگر در جهت درمان این بیماری اقدامی صورت نگیرد، این بیماری از حالت ثانویه وارد حالت نهفته (پنهان) می‌گردد. حالت نهفته علامتی ندارد و شاید برای چند سال طول بکشد. ممکن است تا پایان عمر دیگر نشانه‌ها و علائم بیماری بروز نکنند یا اینکه بیماری وارد استیج (مرحله) سوم خود شود.

 

مرحله‌ٔ سوم سیفلیس

حدود 15 تا 30 درصد از افرادی که درمانی‌ دریافت نمی‌کنند، دچار عوارضی تحت عنوان مرحله‌ٔ سوم سیفلیس می‌شوند. در این مرحله، بیماری ممکن است به مغز، اعصاب، چشم‌ها، قلب، عروق خونی، کبد، استخوان‌ها و مفاصل آسیب بزند. این مشکلات ممکن است سال‌ها پس از عفونت اولیه ایجاد شوند.

 

سیفلیس مادرزادی

بچه‌هایی که از مادران آلوده به سیفلیس متولد می‌شوند، می‌توانند از طریق جفت (در دوران بارداری) یا در حین زایمان به این بیماری آلوده شوند. اغلب نوزادان مبتلا به سیفلیس مادرزادی علامتی ندارند، البته بعضی از آنان ممکن است ‌راش‌هایی در کف دست و پای خود داشته‌ باشند؛ علائم بعدی این نوع سیفلیس ممکن است شامل ناشنوایی، بدشکلی دندان‌ها و زینی‌شکل شدن بینی (از بین رفتن پل بینی) گردد.

تشخیص

سیفلیس را می‌توان با بررسی نمونه‌های زیر تشخیص داد:

  • خون. با آزمایش خون می‌توان به جست‌وجوی آنتی‌بادی‌هایی پرداخت که بدن علیه عفونت تولید می‌کند. آنتی‌بادی‌های ضدسیفلیس تا سال‌ها در بدن باقی می‌مانند بنابراین آزمایش خون می‌تواند عفونت‌های سیفلیسی جدید یا قدیمی را مشخص کند.
  • مایع مغزی نخاعی. اگر پزشک احتمال دهد که شما دچار عوارض عصبی مرتبط با سیفلیس شده‌اید، برایتان نمونه‌گیری از مایع مغزی نخاعی را  تجویز می‌کند. این نمونه‌گیری از طریق پونکسیون کمری (lumbar puncture) انجام می‌شود.

 

درمان

اگر سیفلیس در مراحل اولیه تشخیص داده‌ شود، به‌ر‌احتی قابل درمان است. درمان ترجیحی این بیماری در تمام مراحل آن، پنی‌سیلین است؛ این آنتی‌بیوتیک می‌تواند باکتری‌های ایجادکننده‌ٔ سیفلیس را از بین ببرد. در صورتی‌که به پنی‌سیلین حساسیت داشته ‌باشید، پزشک آنتی‌بیوتیک دیگری برایتان تجویز خواهد کرد.

اگر از آلوده شدن شما به این بیماری کمتر از یک سال گذشته باشد، دریافت یک دوز واحد از پنی‌سیلین می‌تواند از پیشروی بیماری جلوگیری کند، اما اگر بیش از یک سال است که به سیفلیس دچار شده‌اید، ممکن است به دوزهای بیشتری نیاز داشته‌ باشید.

پنی‌سیلین تنها داروی تجویزی برای زنان باردار است. زنان بارداری که به این ماده آلرژی دارند با قرارگیری تحت فرآیند حساسیت‌زدایی (desensitization) ممکن است بتوانند این دارو را دریافت نمایند. حتی در صورتی‌که یک زن در حین بارداری، سیفلیس خود را درمان کند، نوازد تازه‌متولد‌شده‌اش باید تحت درمان آنتی‌بیوتیکی قرار بگیرد.

 

مراجعات مجدد به پزشک پس از درمان سیفلیس

پس از درمان سیفلیس، پزشک از شما خواهد خواست که:

  • هر چند وقت یک‌بار آزمایش‌هایی از قبیل آزمایش خون بدهید تا مطمئن شوید که به دوز عادی پنی‌سیلین جواب می‌دهید.
  • تا پایان دوره‌ٔ درمان و مشخص شدن رفع عفونت با آزمایش خون، از برقراری رابطه‌ٔ جنسی خودداری کنید.
  • شریک‌های جنسی خود را از بیماری‌تان مطلع کنید تا آن‌ها هم از این لحاظ آزمایش بدهند و در صورت لزوم درمان شوند.
  • آزمایش ایدز بدهید.

پزشکانی که به شما کمک می کنند

همه

بر اساس بیمارستان

بر اساس تخصص