تشخیص

در بعضی موارد، مردان خودشان، به‌طور تصادفی یا در حین بررسی‌های منظم برای یافتن توده‌ها در بیضه، سرطان بیضه را تشخیص می‌دهند. در سایر موارد، خود پزشک ممکن است در حین معاینه‌ٔ روتین، توده‌ای را در بیضه تشخیص دهد.

 

برای تعیین سرطانی بودن این توده، پزشک ممکن است موارد زیر را برایتان تجویز کند:

• سونوگرافی. در سونوگرافی از امواج فراصوت استفاده می‌شود و به کمک آن می‌توان تصاویری از بیضه‌ها و کیسه‌ٔ بیضه تهیه نمود. در حین این سونوگرافی، شما روی پشت دراز می‌کشید و پاهایتان را از هم فاصله می‌دهید. پزشک نیز ژلی شفاف را به کیسه‌ٔ بیضه‌ٔ شما می‌مالد. به منظور ایجاد تصویر، میله‌ای دستی را بر روی کیسه‌ٔ بیضه حرکت می‌دهند.

سونوگرافی در تعیین وضعیت توده‌های موجود در بیضه (سفت بودن یا پر از مایع بودن) به پزشک کمک می‌کند. با این روش تصویربرداری همچنین محل قرارگیری توده‌ها (داخل یا خارج از بیضه) مشخص می‌شود.

• آزمایش خون. پزشک‌ ممکن است برایتان آزمایشی تجویز کند تا سطح مارکرهای سرطانی خونتان اندازه‌گیری شود. مارکرهای سرطانی موادی هستند که به‌طور طبیعی در خون یافت می‌شوند ولی در بعضی از شرایط، مثل سرطان بیضه، سطح آن‌ها افزایش پیدا می‌کند. بالا بودن سطح مارکرهای سرطانی در خون لزوماً به معنی ابتلا به سرطان نیست ولی ممکن است به پزشک‌ در تشخیص وضعیت شما کمک کند.
• عمل جراحی برای خارج کردن بیضه (اُرکیکومی رادیکال اینگوینال). اگر احتمال سرطانی بودن توده‌ٔ موجود در بیضه‌ٔ شما تأیید شود، ممکن است تحت عمل جراحی خارج کردن بیضه قرار بگیرید. بیضه‌ٔ خارج‌شده برای بررسی سرطانی بودن توده و تعیین نوع سرطان آنالیز خواهد شد.

 

تعیین نوع سرطان

بیضه‌ٔ خارج‌شده را برای تعیین نوع سرطان آنالیز خواهند کرد. نوع سرطان بیضه‌ پیش‌آگهی بیماری و روش درمانی انتخابی برای آن را تعیین می‌کند. به‌طور کلی دو نوع سرطان بیضه وجود دارد:

• سمینوما. تومورهای سمینوما همه‌ٔ گروه‌های سنی را درگیر می‌کند ولی احتمال وقوع آن در مردان مسن بیشتر است. به‌طور کلی وخامت سرطان‌های نوع سمینوما از غیرسمینوما کمتر است.
• غیرسمینوما. سرطان‌های غیرسمینوما معمولاً در سنین پایین رخ می‌دهند و رشد و گسترش سریعی دارند. انواع مختلفی از این نوع سرطان‌ها وجود دارد، مثل کوریوکارسینوما، کارسینومای جنینی، تراتوما و تومور کیسه‌ٔ زرده.

 

مرحله(استیج)بندی سرطان

پس از اینکه ابتلای فرد به سرطان ثابت شد، پزشک اقدام به تعیین مرحلهٔ (استیج) آن می‌کند. به منظور تعیین اینکه آیا سرطان به خارج از بیضه‌ها هم گسترش پیدا کرده‌ است یا خیر، ممکن است از روش‌های زیر استفاده شود:

• توموگرافی رایانه‌ای (CT اسکن). با CT اسکن می‌توان مجموعه‌ای از تصاویر از شکم، سینه و لگن تهیه نمود. پزشک از این تصاویر برای بررسی گسترش سرطان استفاده می‌کند.
• آزمایش خون. بررسی سطح مارکرهای سرطانی موجود در خون به پزشک در تعیین احتمال باقی ماندن سرطان در بدن پس از خارج کردن بیضه کمک می‌کند.

پس از انجام روش‌های فوق، یک مرحله (استیج) به سرطان شما اختصاص داده می‌شود. روش درمانی انتخابی برای سرطان به استیج آن بستگی دارد.

استیج‌های سرطان بیضه توسط اعداد رومی مشخص می‌شوند و بازه‌ای از صفر تا III را در برمی‌گیرند. پایین‌ترین استیج به معنی آن است که سرطان به ناحیه‌ٔ اطراف بیضه محدود شده ‌است. استیج III را به‌عنوان مرحله‌ٔ پیشرفته‌ٔ سرطان در نظر می‌گیرند؛ در این مرحله، سرطان ممکن است به سایر نواحی بدن، مثل ریه‌ها، گسترش یابد.

 

درمان

گزینه‌های درمانی برای سرطان بیضه به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله: نوع و استیج سرطان، وضعیت سلامت کلی و ترجیحات و اولویت‌های فرد.

 

عمل جراحی

عمل‌های جراحی برای درمان سرطان بیضه عبارت‌اند از:

• ‌ خارج کردن بیضه (اُرکیکومی رادیکال اینگوینال). به‌طور عمده‌ از این روش برای درمان تقریباً تمامی انواع و استیج‌های سرطان بیضه استفاده می‌شود. برای خارج کردن بیضه جراح برشی در کشاله‌ٔ ران می‌زند و کل بیضه را از طریق یک سوراخ خارج می‌کند. در صورت تمایل شما می‌توانند یک بیضه‌ٔ مصنوعی را که از محلول آب‌نمک پر شده‌ است، جایگزین بیضه‌ٔ خارج‌شده نمایند. در استیج‌های ابتدایی سرطان‌ بیضه‌ ممکن است تنها درمان مورد نیاز، همین خارج کردن بیضه باشد.
• خارج کردن گره‌های لنفاوی مجاور (برش گره‌ٔ لنفاوی خلف‌صفاقی). برای انجام این عمل برشی در شکم ایجاد می‌کنند. جراح باید مواظب باشد که به اعصاب مجاور گره‌های لنفی آسیب نرساند، البته در بعضی از موارد، این آسیب‌ها اجتناب‌ناپذیر هستند. آسیب‌دیدگی این اعصاب می‌تواند منجر به ایجاد مشکلات انزالی شود ولی مانع از رسیدن به نعوظ نمی‌گردد.

اگر برای درمان سرطان بیضه تنها به جراحی اکتفا شود، پزشک‌ به شما توصیه خواهد کرد که هر چند وقت یک‌بار نزد او مراجعه کنید؛ معمولاً در نخستین سال‌های پس از عمل، این مراجعات هر چند ماه یک‌بار صورت می‌گیرند و پس از آن، فاصله‌ٔ زمانی بین دو مراجعه از یکدیگر بیشتر می‌شود. در طی این مراجعات به منظور بررسی نشانه‌های بازگشت سرطان، برایتان آزمایش خون، CT اسکن و سایر تست‌های تشخیصی تجویز می‌گردد.

 

پرتودرمانی

در پرتودرمانی به منظور از بین بردن سلول‌های سرطانی، از تشعشعات پرانرژی، مثل اشعه‌ٔ ایکس استفاده می‌شود. در طی این فرآیند شما روی یک تخت دراز می‌کشید و دستگاهی بزرگ در اطرافتان به حرکت درمی‌آید که تشعشعات انرژی را روی نقاط خاصی از بدن‌ شما متمرکز می‌کند.

پرتودرمانی جزو آن دسته از گزینه‌های درمانی است که گاهی‌اوقات از آن در بیماران مبتلا به نوع سمینومایی سرطان بیضه استفاده می‌شود. ممکن است پرتودرمانی را پس از جراحی خارج کردن بیضه تجویز کنند.

عوارض جانبی پرتودرمانی شامل حالت تهوع، خستگی مفرط، قرمزی پوست و تحریک ناحیه‌ٔ شکم و کشاله‌ٔ ران می‌شود. همچنین این روش احتمالاً تعداد اسپرم‌ها را به‌طور موقت کاهش ‌دهد و ممکن است باروری بعضی از مردان را تحت تأثیر قرار دهد. با پزشک خود راجع به ذخیره‌سازی اسپرم پیش از پرتودرمانی صحبت کنید.

 

شیمی‌درمانی

در شیمی‌درمانی، با استفاده از داروها سلول‌های سرطانی را نابود می‌کنند. داروهای شیمی‌درمانی از طریق خون در بدن جابه‌حا می‌شوند تا سلول‌های سرطانی‌ای را که از تومور اولیه مهاجرت کرده‌اند، از بین ببرند.

شیمی‌درمانی ممکن است تنها گزینه‌ٔ درمانی شما باشد یا اینکه از آن قبل یا بعد از عمل جراحیِ خارج کردن گره‌های لنفاوی استفاده شود.

عوارض جانبی شیمی‌درمانی به نوع داروهای مورد استفاده بستگی دارد؛ عوارض جانبی داروهای خود را از پزشک بپرسید. عوارض جانبی شایع این داروها عبارت‌اند از: خستگی مفرط، حالت تهوع، ریزش مو و افزایش خطر ابتلا به عفونت. داروها و روش‌های درمانی‌ای وجود دارند که می‌توانند بعضی از عوارض جانبی شیمی‌درمانی را کاهش دهند.

شیمی‌درمانی همچنین ممکن است در بعضی ار مردان منجر به ناباروری شود که گاهی این ناباروری تا پایان عمر باقی می‌ماند. پیش از شیمی‌درمانی با پزشک‌ خود راجع به ذخیره‌سازی اسپرم‌هایتان صحبت کنید.