تشخیص

در طی معاینهٔ فیزیکی پزشک ناحیهٔ آسیب‌دیده را به‌منظور یافتن حساس‌شدگی، تورم و از ریخت افتادگی بررسی می‌کند. رادیوگرافی مفصل شانه هم دررفتگی را نشان خواهد داد و ممکن است با آن بتوان شکستگی استخوان‌ها یا سایر آسیب‌های وارده به مفصل شانه را هم مشاهده کرد.

درمان

معالجه‌ٔ دررفتگی مفصل شانه ممکن است شامل اقدامات زیر شود:

• ریداکشن (جا انداختن) بسته. پزشک ممکن است استخوان‌های مفصل شانه را به‌آرامی حرکت بدهد تا به موقعیت مناسب خود بازگردند. بسته به میزان درد و ورم فرد، قبل از ریداکشن ممکن است به او شل‌کننده‌ٔ عضلات یا آرامبخش داده‌ شود یا در موارد نادر، او را بیهوش کنند. پس از جا انداختن استخوان‌های دررفته، درد شدید باید تقریباً بلافاصله تسکین پیدا کند.
• عمل جراحی. اگر مفصل شانه یا رباط‌هایتان ضعیف باشند و علی‌رغم انجام تمرینات تقویتی و توانبخشی، باز هم مستعد دررفتگی شانه باشید، ممکن است تحت عمل جراحی قرار بگیرید. در موارد نادر، درصورت آسیب‌ دیدن اعصاب یا عروق خونی هم احتمال دارد عمل شوید.
• تثبیت. پزشک ممکن است از یک آویز یا آتل مخصوص استفاده کند تا شانه‌تان را برای چند روز تا سه هفته از حرکت بازدارد. مدت زمان استفاده از آویز یا آتل به وضعیت دررفتگی شانه و فاصله‌ٔ زمانی بین وقوع دررفتگی و نصب آتل بستگی دارد.
• دارو. ممکن است برای کاهش دردتان در طول مدت بهبودی مفصل شانه، برایتان یک مسکن یا شل‌کنندهٔ عضلات تجویز شود.
• توانبخشی. پس از خارج کردن آتل یا آویز، یک دوره‌ٔ توانبخشی را آغاز خواهید کرد تا دامنه‌ٔ حرکتی، پایداری و قدرت مفصل شانه‌تان را بازیابید.

اگر دررفتگی مفصل شانه نسبتاً ساده باشد و اعصاب یا بافت‌های مجاور آسیبی جدی ندیده ‌باشند، احتمالاً پس از چند هفته دررفتگی شانه‌تان بهبود می‌یابد؛ البته احتمال وقوع مجدد دررفتگی شانه هم در شما بیشتر می‌شود. ازسرگیری زودهنگام فعالیت‌ها پس از دررفتگی شانه ممکن است سبب وارد شدن آسیب‌های بیشتری به این مفصل و دررفتگی مجدد آن شود.

سبک زندگی و درمان‌های خانگی

پس از دریافت اقدامات درمانی برای معالجه‌ٔ مفصل شانه، می‌توانید با رعایت نکات زیر دردتان را کاهش دهید و روند بهبودی‌ خود را تسریع نمایید:

• به شانه‌ٔ خود استراحت بدهید. از انجام فعالیتی که موجب دررفتگی شانه‌ٔ شما شد، خودداری کنید و حرکاتی را که سبب درد گرفتن شانه‌تان می‌شوند، انجام ندهید. برداشتن اجسام سنگین و انجام کارهایی را که مستلزم بالا بردن دست‌ها هستند نیز محدود نمایید.
• شانه‌ٔ خود را در معرض سرما و سپس گرما قرار دهید. قرار دادن یخ بر روی شانه به کاهش درد و التهاب کمک می‌کند. هر بار به مدت 15 تا 20 دقیقه یک کیسه‌ٔ یخ یا کیسه‌ٔ سبزیجات یخ‌زده یا حوله‌‌ای حاوی قطعات یخ را بر روی شانه‌تان قرار دهید. در یک یا دو روز اول، این کار را هر دو ساعت یک‌بار انجام دهید.

پس از دو یا سه روز که درد و التهاب‌تان کاهش پیدا کرد، بر روی شانه‌تان کیسه‌‌ٔ آب گرم یا پد حرارتی بگذارید؛ این کار ممکن است درد و گرفتگی عضلات‌تان را برطرف کند. هر بار شانه‌ٔ خود را به مدت 20 دقیقه در معرض گرما قرار دهید.

از داروی‌های مسکن استفاده کنید. مصرف مسکن‌های بدون نسخه، از قبیل ایبوپروفن، ناپروکسن سدیم و استامینوفن، ممکن است به کاهش درد کمک کند. از توضیحات موجود در بسته‌ٔ دارو پیروی کنید و پس از تسکین درد، مصرف مسکن را ادامه ندهید.

• دامنه‌ٔ حرکتی مفصل شانه‌تان را حفظ کنید. پس از یک تا دو روز، طبق توضیحات پزشک یا فیزیوتراپیست، تمریناتی ملایم انجام دهید تا دامنه‌ی حرکتی مفصل شانه‌تان حفظ شود. سکون و بی‌حرکتی مفاصل می‌تواند موجب خشکی آن‎‌ها شود. بی‌حرکتی طولانی‌مدت شانه می‌تواند سبب بروز وضعیتی به نام یخ‌زدگی شانه شود که در آن مفصل شانه به‌حدی خشک می‌شود که تقریباً نمی‌توانید آن را حرکت دهید.

پس از اینکه دررفتگی شانه‌تان بهبود پیدا کرد و دامنه‌ٔ حرکتی آن به سطح مطلوبی رسید، باز هم تمرینات ورزشی را ادامه دهید. انجام تمرینات کششی روزانه و پیروی از یک برنامه‌ٔ ورزشی برای تقویت و افزایش پایداری مفصل شانه می‌تواند مانع وقوع مجدد دررفتگی شود. پزشک یا فیزیوتراپیست‌تان می‌تواند به شما یک برنامه‌ٔ ورزشی مناسب بدهد.