تشخیص

افتادگی پا معمولاً در جریان معاینه‌ی فیزیکی تشخیص داده‌می‌شود. پزشک نحوه‌ی راه رفتن شما را مشاهده می‌کند و عضلات پایتان را بررسی می‌کند تا ببیند که آیا ضعیف شده‌اند یا خیر. او همچنین ممکن است  ساق ، سطح فوقانی پا و انگشتان‌تان را معاینه کند تا ببیند که آیا بی‌حس شده‌اند یا خیر.

عکس‌برداری

در بعضی از موارد، افتادگی پا بر اثر رشد بیش‌ازحد استخوانی در کانال نخاعی یا تشکیل تومور یا کیستی ایجاد می‌شود که در نخاع یا زانو بر عصب مربوطه فشار وارد می‌کنند. با انجام عکس‌برداری می‌توان وجود مشکلاتی از این قبیل را مشخص کرد.

• رادیوگرافی. در رادیوگرافی‌های ساده از دوزهای پایین پرتوی ایکس استفاده می‌شود تا از توده‌های موجود در بافت نرم یا ضایعات استخوانی که ممکن است عامل ایجاد علائم شما باشند، تصاویری بدست آید.
• سونوگرافی. در سونوگرافی از امواج صوتی استفاده می‌شود تا تصاویری از ساختارهای داخلی ایجاد شود؛ این روش را می‌توان برای بررسی وجود کیست‌ یا تومورهای عصبی یا توده‌های ناشی از فشردگی عصبی بکار برد.
• CT اسکن. در CT اسکن، پرتوهای ایکس را از زوایای مختلف به بدن می‌تابانند و سپس تصاویر حاصله را با یکدیگر ترکیب می‌کنند تا تصاویری مقطعی از ساختارهای داخلی بدن ایجاد شود.
• MRI. در MRI از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی قوی استفاده می‌شود تا تصاویری دقیق بدست آید. MRI علی‌الخصوص برای تهیه‌ی تصاویری از بافت‌های نرمی که ممکن است سبب فشردگی عصب شده‌باشند، به‌کار می‌رود.

تست‌های عصبی

نوار عصب و عضله (الکترومیوگرافی) و مطالعات هدایت عصبی فعالیت الکتریکی عضلات و اعصاب را اندازه می‌گیرند. هرچند انجام این تست‌ها ممکن است دردناک باشد ولی به کمک آن‌ها می‌توان بخش آسیب‌دیده‌ٔ عصب موردنظر را پیدا کرد.

درمان

درمان افتادگی پا به علت ایجاد آن بستگی دارد؛ اگر علت مذکور به‌طور موفقیت‌آمیز معالجه شود، افتادگی پا ممکن است بهتر شود یا اینکه به‌طور کلی رفع گردد. درصورتی‌که نتوان علت افتادگی پا را معالجه کرد، فرد برای همیشه درگیر افتادگی پا خواهد بود.

روش‌های درمانی به‌کاررفته برای افتادگی پا شامل موارد زیر می‌شوند:

• برِیس یا آتل. قوزک‌بند، برِیس پا یا آتلی که در کفش‌تان جا بشود، می‌تواند پایتان را در موقعیت طبیعی نگه دارد.
• فیزیوتراپی. انجام تمریناتی که عضلات پا را تقویت می‌کنند و سبب حفظ دامنه‌ٔ حرکتی در زانو و قوزک پا می‌شوند، ممکن است مشکلات مربوط به نحوه‌ٔ گام برداشتن شما – که ناشی از افتادگی پا هستند – را کاهش دهد. انجام تمرینات کششی برای پیشگیری از سفتی و خشکی پاشنه بسیار حائز اهمیت است.
• تحریک عصبی. گاهی اوقات تحریک عصب بلندکننده‌ٔ پا سبب بهبود افتادگی پا می‌شود.
• عمل جراحی. بسته به علت ایجاد افتادگی پا، و درصورتی‌که به‌تازگی دچار افتادگی پا شده ‌باشید، جراحی عصب ممکن است برایتان مفید باشد. اگر مدتی طولانی است که درگیر افتادگی پا هستید، پزشک ممکن است برایتان عملی تجویز کند تا استخوان‌های پا یا قوزک‌تان به‌ هم متصل شوند یا یک تاندون سالم و عضله‌ٔ متصل به آن به بخش دیگری از پایتان انتقال داده ‌شوند.

سبک زندگی و درمان‌های خانگی

از آنجا که افتادگی پا احتمال گیر کردن پا به اجسام و زمین خوردن شما را بالا می‌برد، رعایت نکات مراقبتی زیر را در منزل‌تان در نظر داشته ‌باشید:

• خرت‌وپرت‌ها را از کف منزل جمع کنید.
• قالیچه‌های کوچک تزئینی را از کف منزل بردارید.
• کابل‌های برق را دور از محل رفت‌وآمد قرار دهید.
• مطمئن شوید که اتاق‌ها و راه‌پله از نور کافی برخوردار باشند.
• بر روی پله‌ها چسب فلوئورسنت بچسبانید.