آسیب عضلات همسترینگ

آسیب عضلات همسترینگ زمانی رخ می‌دهد که یکی از عضلات همسترینگ – گروهی از سه عضله‌ای که در پشت ران قرار دارند – دچار تنش یا کشیدگی شوند.

افرادی که فوتبال، بسکتبال، فوتبال آمریکایی، تنیس (یا ورزش مشابهی که شامل دوی سرعت با شروع و توقف ناگهانی می‌شوند) بازی می‌کنند، با احتمال بیشتری دچار آسیب همسترینگ می‌شوند. این آسیب در دونده‌ها و رقصنده‌ها نیز رخ می‌دهد.

اغلب اقدامات مراقبت از خود مانند استراحت، یخ گذاشتن روی ناحیهٔ درگیر و استفاده از داروهای ضددرد بدون نیاز به نسخهٔ پزشک، تمام چیزی است که فرد برای آرام‌کردن درد و تورم همراه با آسیب همسترینگ نیاز دارد. به‌ندرت، جهت ترمیم یکی از عضلات همسترینگ و یا یک تاندون، به جراحی نیاز است.

 

نشانه‌ها

نشانهٔ معمول آسیب همسترینگ احساس درد ناگهانی و تیز در پشت ران است. همچنین ممکن است فرد حس کند “چیزی از جای خود در رفت” و یا “چیزی پاره شد”. معمولاً تورم و حساسیت به لمس در طی چند ساعت به وجود می‌آیند. ممکن است در طول پشت پای آسیب‌دیده، کبودشدن یا تغییر رنگ مشاهده شود و یا پا دچار ضعف عضلات و ناتوانی در تحمل وزن شود.

 

زمان مراجعه به پزشک

می‌توان کشیدگی خفیف عضلات همسترینگ را در خانه درمان کرد. اما در صورتی که نمی‌توانید هیچ وزنی را روی پای آسیب‌دیدهٔ خود تحمل کنید و یا نمی‌توانید بیش از چهار قدم بدون درد قابل‌توجه راه بروید، باید به پزشک مراجعه کنید.

 

علل

عضلات همسترینگ گروهی از سه عضله‌اند که در پشت ران و از مفصل ران تا زیر زانو کشیده شده‌اند. این عضلات مسئول اکستانسیون پا به پشت بدن و خم کردن زانو هستند. اگر در حین فعالیت فیزیکی، هرکدام از این عضلات بیش از محدودیت خود دچار کشیدگی شود، ممکن است آسیب رخ دهد.

 

عوامل خطر

ریسک فاکتورهای آسیب همسترینگ شامل موارد ذیل می‌شوند:

• شرکت در فعالیت‌های ورزشی. ورزش‌هایی که نیازمند دوی سرعت یا دویدن هستند، و یا فعالیت‌های دیگری مانند رقصیدن – که ممکن است به کشش بیش‌ازحد نیاز داشته باشند – احتمال آسیب به عضلات همسترینگ را بالا می‌برند.
• آسیب همسترینگ قبلی. در صورت ایجاد آسیب همسترینگ، احتمال آسیب‌دیدن دوبارهٔ این عضلات بیشتر است؛ به‌خصوص اگر فرد پیش از آنکه عضلات بهبود یابند و تقویت شوند به فعالیت‌های پیش از آسیب خود برگردد و آن‌ها را با همان شدت قبلی ادامه دهد.
• انعطاف‌پذیری ضعیف. اگر انعطاف‌پذیری کم باشد، عضلات ممکن است نتوانند در حین فعالیت‌های خاص نیروی کامل یک حرکت را تحمل کنند.
• عدم توازن عضلات. اگرچه همهٔ متخصصان موافق این موضوع نیستند، برخی پیشنهاد می‌کنند که عدم توازن ممکن است به آسیب همسترینگ منجر شود. زمانی که عضلاتِ روی ران – عضلهٔ چهارسر – قوی‌تر و پرورش‌یافته‌تر از عضلات همسترینگ باشد، ممکن است احتمال آسیب به عضلات همسترینگ افزایش یابد.

 

عوارض

بازگشت به فعالیت‌های پرتکاپو پیش از بهبود کامل عضلات همسترینگ، ممکن است به عود آسیب منجر شود.

 

پیشگیری

حرکات کششی و تمرینات قدرتی به‌عنوان بخشی از یک برنامهٔ آمادگی جسمانی، به کاهش ریسک آسیب همسترینگ کمک می‌کنند. سعی کنید برای انجام ورزش خود وضعیت بدنی مناسب داشته باشید، نه اینکه به هدف رسیدن به وضعیت بدنی مناسب به ورزش خود بپردازید. اگر شغل شما نیاز به فعالیت‌های فیزیکی دارد، تمرینات آمادگی جسمانی منظم در پیشگیری از آسیب کمک‌کننده‌ است. از پزشک خود دربارهٔ تمرینات آمادگی جسمانی مناسب سؤال کنید.