تشخیص

در حین معاینهٔ بالینی، پزشک ممکن است بر ناحیهٔ آسیب‌دیده فشار وارد کند یا از شما بخواهد که آرنج، مچ و انگشتان خود را به طریقه‌های مختلف حرکت دهید.

در بسیاری از موارد، اطلاعات شرح حال بالینی و معاینهٔ فیزیکی برای تشخیص آرنج تنیس بازان کافی است؛ اما اگر پزشک احتمال دهد که علت دیگری سبب ایجاد نشانه‌ها در شما شده‌ است، ممکن است رادیوگرافی یا روش‌های تصویربرداری دیگر را درخواست کند.

درمان

آرنج تنیس بازان اغلب خودبه‌خود بهبود می‌یابد. اما اگر مصرف مسکن‌های بدون نیاز به نسخهٔ پزشک و اقدامات مراقبت از خود، دیگر در درمان مؤثر واقع نشدند، پزشک ممکن است فیزیک‌درمانی را توصیه کند. احتمال دارد موارد شدید آرنج تنیس بازان، به جراحی نیاز داشته باشد.

فیزیک‌درمانی

اگر نشانه‌های شما به علت تنیس ایجاد شده باشد پزشک ممکن است توصیه کند که کارشناسان، تکنیک‌های تنیس یا حرکت‌های مربوط به وظیفهٔ شغلی شما را ارزیابی کنند تا بتوانند بهترین اقدامات جهت کاهش فشار وارده بر بافت آسیب‌دیده را، تعیین کنند.

متخصص فیزیک‌درمانی می‌تواند به شما ورزش‌هایی جهت کشیدن و تقویت تدریجی عضلات، به‌ویژه عضلات ساعد، را آموزش دهد. ورزش‌های برون‌گرا – که در آن فرد مچ دست را پس از بالا بردن به آرامی پایین می‌آورد – بسیار کمک‌کننده‌اند. استفاده از ساعدبند یا بریس می‌تواند از فشار وارده بر بافت آسیب‌دیده بکاهد.

جراحی و روش‌های درمانی دیگر

• تزریقات. پزشک ممکن است تزریق پلاسمای غنی از پلاکت، بوتاکس یا نوعی محرک (پرولوتراپی) را به داخل تاندون دردناک، توصیه کند. روش سوزن خشک – که در طی آن یک سوزن تاندون آسیب‌دیده را در محل‌های متعددی سوراخ می‌کند – نیز ممکن است کمک‌کننده باشد.
• تنوتومی به وسیلهٔ اولتراسوند (روش TENX). در این روش پزشک تحت هدایت اولتراسوند، یک سوزن مخصوص را به داخل پوست و بخش آسیب‌دیدهٔ تاندون فرومی‌کند. انرژی امواج فراصوت (اولتراسوند) سبب می‌شود که سوزن با سرعت زیادی دچار ارتعاش شود. این ارتعاش پرسرعت، بافت آسیب‌دیده را ذوب می‌کند. سپس بافت ذوب‌شده به بیرون مکیده می‌شود.
• جراحی. اگر پس از ۶ تا ۱۲ ماه انجام درمان‌های گستردهٔ غیرجراحی، نشانه‌ها بهبود نیافتند، ممکن است جهت برداشتن بافت آسیب‌دیده، انجام جراحی برای شما مناسب باشد. می‌توان این جراحی‌ها را از طریق یک برش بزرگ یا چند برش کوچک انجام داد. پس از جراحی انجام تمرین‌های توانبخشی برای بازیابی سلامت، حیاتی‌اند.

شیوهٔ زندگی و درمان‌های خانگی

پزشک ممکن است انجام اقدامات مراقبت از خود زیر را توصیه کند:

• استراحت. از فعالیت‌هایی که درد آرنج را بدتر می‌کنند، بپرهیزید.
• مسکن‌ها. مصرف مسکن‌های بدون نیاز به نسخهٔ پزشک مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن را امتحان کنید.
• یخ. روزانه ۳ یا ۴ بار و هر بار به مدت ۱۵ دقیقه، روی ناحیهٔ آسیب‌دیده کیسهٔ یخ بگذارید.
• تکنیک. از درستی تکنیک‌هایی که در حین فعالیت‌های خود انجام می‌دهید اطمینان حاصل کنید و از حرکت‌های تکراری مچ دست، اجتناب کنید.